Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Όπως έγραψα και στο twitter την Παρασκευή είχα ραντεβού για δουλειά στην Ερμού και μετά θα πήγαινα βόλτα στο Μοναστηράκι.

Η δουλειά, κλασσικά, άλλα στο τηλέφωνο και άλλα στο δια ταύτα.

Full time μου είπε στο τηλέφωνο.

Part time όταν έφτασα εκεί....

Ποιος θα είναι ο τυχερός που θα τις φάει τις σφαλιάρες του, δεν ξέρω...

Ένιγουέι.

Πήγα που λες Μοναστηράκι.

Πιο μικρή, πήγαινα Μοναστηράκι με το σχολείο. Αντί να πάμε περίπατο στο Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας (εκεί μεγάλωσα), κλείναμε ραντεβού καθηγητές και μαθητές, στο σταθμό, μας μετράγανε και μετά μας αμολάγανε.

Ξεκινάγαμε λοιπόν ένα τσούρμο και σκορπίζαμε μέσα στα μαγαζιά.

Εγώ τότε αγόραζα πολλά μπιχλιμπιδάκια. Κολιεδάκια, σκουλαρικάκια, μπρελοκάκια, μπεγλεράκια όλα αυτά και σε μεγάλες ποσότητες.

Άσε που κάθε φορά που αγόραζα ένα μπεγλέρι, όλο και κάποιος μου το βούταγε.

Τώρα πια, όποτε πάω, αγοράζω βιβλία.

Εδώ και καιρό, όποτε πήγαινα Μοναστηράκι, έψαχνα ένα συγκεκριμένο βιβλίο και δεν το είχε κανείς.

"Ο Καπετάν Μιχάλης" του Καζαντζάκη.

"Φεύγει αμέσως ο Καζαντζάκης και ειδικά αυτό το βιβλίο" μου λέγανε όλοι.

Όταν πρωτογνώρισα τον άντρα μου, ήμουν σε κακή κατάσταση. Μη σου πω σε μαύρο χάλι, αναγνώστη μου, και τρομάξεις.

Όλο φοβίες, όλο ανασφάλειες. Με πολύ τσαμπουκά, δεν σήκωνα κουβέντα, ούτε καν ένα πείραγμα, ένα αστείο.

Μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση και κώλο φινιστρίνι... που λέει κι λαός.

Απ'τη μια οδηγούσα μηχανάκι, στην εθνική, 3.00 το πρωί, χωρίς φώτα, χωρίς φρένα, χωρίς καθρέφτες, χωρίς δίπλωμα, χωρίς ασφάλεια και χωρίς κράνος κι απ'την άλλη μου λέγανε συναδέλφισες να βγούμε, να πιω λιγάκι, να ανοιχτώ λίγο για να κάνω τίποτα με κανέναν (κοινώς να πηδηχτώ, αναγνώστη μου) και έκλεινα τα τηλέφωνα από το φόβο μη με ψήσουν.

Ο άντρας μου λοιπόν, με πήρε μυρωδιά, από τη πρώτη στιγμή. Μου πετάει, λοιπόν κάποια στιγμή:

Άντρας μου: "Ε, ρε Καζαντζάκης που σου χρειάζεται"

Εγώ: "Παρντόν;"

Άντρας μου: "Έχεις διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη;"

Εγώ: "Προς μεγάλη μου ντροπή, που δεν μπορώ να σου κάνω την έξυπνη, όχι"

Άντρας μου: "Επείγεσαι. Ειδικά τον Καπετάν Μιχάλη να διαβάσεις. Εμένα αυτό το βιβλίο μου άλλαξε τη ζωή."

Άρχισα λοιπόν να ψάχνω. Βρήκα το "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται". 3 φορές το διάβασα μέσα σε μια βδομάδα.

Μπήκα λοιπόν σε ένα βιβλιοπωλείο, προχθές και αφού είχα διαλέξει καμιά 15αριά βιβλία, τον ρωτάω.

Επιτέλους, κάποιος, μου λέει ναι!

Και μου δείχνει ένα χιλιοσκισμένο, στραπατσαρισμένο βιβλίο, ξέχανε και σελίδες από παντού.

Λέω δε γίνεται... Πρέπει να το πάρω.

Εγώ: "Πόσο κάνει;"

Γδάρτης: "30€"

Ζντουπ....

Εγώ: "Ας το αφήσουμε καλύτερα"

Με παίρνει ο καλός μου τηλέφωνο, κανονίζουμε ραντεβού για μπυρίτσα σε μαγαζί στο Θησείο.

Ήρθε, κάτσαμε, ήπιαμε την μπύρα μας.

Έφυγε, να γυρίσει πίσω στο γιαπί κι εγώ να κάνω κάτι τελευταία ψώνια και βλέπω κι άλλο βιβλιοπωλείο, μπαίνω ρωτάω, μου το δίνει.

Εγώ: "Πόσο;"

Αυτός: "18€"

Εγώ: "Πιο κάτω, δε πάει;"

Αυτός: "Δως μου 15€ και φύγε"

Είδες τελικά που ο επιμένων νικά;

Εντυπώσεις για το βιβλίο θα σου πω αφού το τελειώσω.

Κατορθώματα των ημερών:

1. Κλείσαμε δουλειά. Τη συγκεκριμένη, περιμέναμε από το Δεκέμβριο και είναι και η μεγαλύτερη που έχουμε αναλάβει ποτέ. Όταν θα τελειώσει, θα σου βάλω φωτογραφίες, αναγνώστη μου, να θαυμάσεις τις ικανότητες του άντρα μου...

2. Κατάφερα να μην πνίξω τον άντρα μου, που με κορόιδευε. Πήγαμε Σαλαμίνα το Σάββατο το απόγευμα. Έκανε, το πρώτο του μπάνιο (εγώ δεν έκανα) και τώρα μου κοκορεύεται...



Τραγούδια των ημερών:



Μου'χει κολλήσει...



Το λατρεύω...

Καλή εβδομάδα..................................

3 σχόλια:

korinoskilo είπε...

αντε διαβασε να μας πεις :))))

καλη βδομαδα :)

Matriga είπε...

Αναμένουμε!
Εν τω μεταξύ θέλω να γίνουμε φίλες στο twitter
http://twitter.com/matriga

Φιλιά

tsop είπε...

Μάλλον το σκισμένο ήταν συλλεκτικό οπότε το πούλαγε ως αντίκα. 15 ευρώ για βιβλίο είναι από έτσι και έτσι έως και χάλια τιμή. Αλλά στο ελλαδιστάν...

Πάντως, αξίζει να τον διαβάσεις τον Καζαντζάκη και ίσως σου αρέσει και το "αδελφοφάδες" αν και είναι λίγο σκληρό στην γραφή.

Αναμένουμε εντυπώσεις λοιπόν!!!

Σε φιλώ!!