Έλα, εγώ είμαι!

Αναγνώστη μου σόρι που χάθηκα, αλλά μια με τον Μαλάκα μια με τις βόλτες που έκανα χάθηκα.

Γύρισα και στη δουλειά προχθές και το μυαλό μου ήταν (και είναι…) αλλού.

Άλλα τεκτενόμενα αλά Μαλάκα δεν είχαμε…

Ησυχάσαμε.

Κάναμε όμως και κάτι πολύ ωραίο αναγνώστη μου….

Πήγαμε εδώ…

88 όροφοι ψηλά!

Και γαμώ!

Ξεκίνησα εγώ κατά το μεσημεράκι και πήρα το τρένο.

Κατέβηκα στην πόλη.

Ο άντρας μου δούλευε εκεί κοντά και θα τελείωνε μετά από καμιά ωρίτσα.

Κοίτα τι βλέπεις μόλις βγεις από το σταθμό στο Flinders Street…






Τουριστάκι κανονικό ήμουνα…

Περπάτησα λοιπόν λίγο παρακάτω και μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα βιβλία.

Και αγόρασα αυτό το βιβλίο…




Δεν είν᾽κακό...

Πήγα λίγο παρακάτω και βρήκα μια στοά με μια σειρά από καφετέριες με (ω τι θαύμα!) τραπεζάκια έξω όπου μπορούσες και να καπνίσεις (ολοκληρώθηκε το θαύμα, κλείσε το στόμα σου τώρα)!!!

Έκατσα, παρήγειλλα μια διπλή εσπρεσιά, άνοιξα το βιβλίο και άραξα να λιάζομαι…

Πήρε κάποια στιγμή ο άντρας μου τηλέφωνο και μου είπε να βρεθούμε στο Flinders Street, στο σταθμό.

Ε, εσύ τι λες να συνέβη;;;

Χάθηκα…

Παράξενο ε;

Κοίταξε, παρὄλη την περιπατάδα που έριξα, το να βγώ ξανά στο Flinders Street ήταν πανεύκολο.

Το να πάω πίσω στην είσοδο του σταθμού επίσης.

Αλλά διάβασε συνομιλία και θα καταλάβεις…

Ε (moi!): Είμαι έξω από την είσοδο του σταθμού.

Α (ο πασάκος για): Κι εγώ.

Ε: Κι εγώ γιάντα δε σε γλέπω καλό μου;

Α: Είσαι σίγουρη ότι ξέρεις που είσαι;

Ε: Στον πλανήτη Γη σίγουρα!

Α: Ρε συ μη μου πεις ότι χάθηκες…

Ε: Για μένα μιλάμε… Φυσικά και μπορώ να σου πω ότι χάθηκα. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν το νομίζω, καθότι από εδώ εξήλθα εκ του σταθμού όταν έφτασα.

Α: Λοιπόν στάσου με την πλάτη σου στην είσοδο και στρίψε αριστερά και περπάτα μέχρι να με δεις.

Ε: Τι εμπιστοσύνη μου έχεις…

Α: Σκάσε και περπάτα μπας και βρεθούμε καμιά δόση.

Περπάτησα, περπάτησα…

Χτυπάει το τηλέφωνο.

Α (δεν θα σου πώ, το ξέρεις): ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ ΕΙΣΑΙ;;;

Ε: Στο Flinders Street…

Α: Το λέει καμιά ταμπέλα;

Ε: Ναι, είναι μία εδώ και λέει Φλάιντερς Σρεεεεεεεετ…

Α: Μου κάνεις πλάκα; Πες μου ένα μαγαζί που βλέπεις.

Ε: Έχει ένα σεξ σοπ απέναντι. Αχ μωρό πάμε να δούμε;;;;

Α: Για να παΜΕ, πρέπει να βρεθούΜΕ πρώτα και με σένα που έμπλεξα πρέπει να πάρεις το τρένο της επιστροφής, να πας σπίτι και να έρθω να σε πάρω από εκεί…

Ε: Πάντα υπερβολικός.

Α: Πήγαινε πίσω εκεί που ήσουνα, θα δεις τα τραμ. Κάτσε ακριβώς έξω από το σταθμό και περίμενέ με, ούφο.

Ε: Πάλι πίσω; Ξεγοφιάστηκα!

Σιωπή…..

Τελικά βρεθήκαμε.

Ε (…) : Εγώ καλά σου το᾽πα να βρεθούμε εδώ εξ αρχής… Τώρα θα είχαμε φτάσει.

Α: Αν είχαμε κλείσει ραντεβού εδώ, θα είχες πάει εκεί που σε περίμενα τόση ώρα…

Βλέπεις αναγνώστη μου, ο σταθμός αυτός έχει πολλές εισόδους και εξόδους κι εγώ, ως γνωστόν, παντού χάνομαι.

Εκείνος με περίμενε στην παραδίπλα κι εγώ αλλού νταλού.

Μη γελάς! Αλήθεια ξεγοφιάστηκα! Ήθελα και την τακούνα… Μη χάσω!

Τέσπα, βρεθήκαμε.

Περπατήσαμε να πάμε στο Eureka Sky Deck.

Φτάσαμε, πήραμε το ασανσέρι (38 δευτερόλεπτα να φτάσει στο 88! Ανέβηκε η εσπρεσιά στον εγκέφαλο) και πάθαμε πλάκα….

Παντού τζαμαρίες.

Το θέμα ήταν στημένο έτσι, που έκανες κύκλο.

Στο κέντρο ήταν η καφετέρια το ασανσέρ για την κατιούσα κλπ. και γύρω γύρω τζαμαρίες.

Και θέα…

Να κοίτα:

*Ένα από τα κουφά της εβδομάδας…

Είδα τον Χορταρέα (τον αστρολόγο - μελλοντολόγο - μέντιουμ - χαρτορίχτρα - καφετζού - τραπεζοτραπεζομάντηλο (είναι σετ) - να σε πω τη μοίρα σου και το ριζικό σου) σε διαφήμιση εδώ στον Αντ1 Ειρηνικού με αριθμούς τηλεφώνου Αυστραλίας…

Τι άλλο, Παναγία μου;;

Θα έρθει κι ο Ψωμιάδης εδώ, να βάλει υποψηφιότητα;;;

Έχω Θέμα Μέρος 2ο (Σεντόνι η Ανάρτηση... Και της εξοργισμένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα!)

Αναγνώστη μου, πάντα με είχα για γερό και δυνατό παιδί.

Αλλά σήμερα οφείλω να παραδεχτώ ότι με θαύμασα.

Ψωνάρα θα με πεις και ίσως και δικαίως…

Θυμάσαι (αν διάβασες, αν όχι πήγαινε λίγο παρακάτω στις αναρτήσεις και θα καταλάβεις) που έγραφα για τον ῾Μαλάκα῾με τον οποίο έχουμε μπλέξει.

Σημέρα λοιπόν είχαμε το επόμενο επεισόδιο…

Ελπίζω ολόψυχα να ήταν και το τελευταίο….

Ξεκινάω λοιπόν, με την προειδοποίηση ότι θα μακρυγορήσω, γιατί είναι πολλά αυτά που δεν ξέρεις, αναγνώστη μου, και που πρέπει να σου πω για να μπεις στο πνεύμα.

Ξέρεις η πρώτη εβδομάδα του χρόνου ήταν πολύ ωραία για μένα (προκαλώ τη μοίρα τώρα….).

Άδεια εγώ, άδεια κι ο άντρας μου για πρώτη φορά ταυτόχρονα.

Και πρώτη φορά που μας περισσεύανε και τα λεφτά να κάνουμε και λίγο τα γούστα μας.

Κούκλα λοιπόν τη βγάλαμε, πρώτη φορά εδώ και πολύ πολύ καιρό.

Απομακρυνθήκαμε κιόλας απὄλους.

Ακόμη κι από φίλους που σε άλλη περίπτωση θα ήμαστε κάθε μέρα μαζί.

Χθες λοιπόν μας πήραν τηλέφωνο κάποιοι από την παρέα να πάμε κάπου έξω να γιορτάσουμε τα γενέθλεια ενός από την παρέα, του Γ.

Ο Γ. είναι εντάξει παιδί. Λίγο παραπάνω γκρινιάρης απὄσο πρέπει αλλά το καταλαβαίνω γιατί περνάει μεγάλο ζόρι σε όλους τους τομείς εκτός από το επαγγελματικό.

Βλέπεις ο Γ. έχει μια χρόνια και σοβαρή ασθένεια που ναι μεν δεν τον καταβάλλει τόσο ώστε να μην μπορεί να ζει την ζωή του σε ῾φυσιολογικά῾ πλαίσια, σε κάποιους τομείς όμως τον πάει πίσω.

Κατά πολύ.

Τους είπαμε όχι.

Επειδή ξέρω ότι αυτός τώρα τελευταία περνάει άσχημη φάση και δεν τρώει καλά και αυτό δεν βοηθάει την κατάσταση της υγείας του, ζορίζω τον άντρα μου κάθε τόσο, να τον πάρει τηλέφωνο να έρθει για φαΐ σε εμάς ή να του πηγαίνουμε εμείς φαΐ γιατί μένει μόνος του και βαριέται να μαγειρέψει.

Για όλες τις φορές που ο άντρας μου έλεγε όχι, ένιωθε τύψεις.

Βάλε κι ότι δεν πήγαμε χθες…

Τον πηρε τηλέφωνο σήμερα το πρωί να του πει να έρθει να φάμε.

Ήρθε, αρχίσαμε με καφέ, συνεχίσαμε με μπύρες.

Μας είπε ότι πήγανε και φάγανε όλοι μαζί, αφού πρώτα πήγανε για καφέ.

Δίπλα από το σπίτι μας.

Και δεν μας είχανε πάρει ένα τηλέφωνο να πάμε.

Το ξεπερνάω (είμαι ανώτερος άνθρωπος εγώ...).

Μετά μας είπε το άλλο που έκανε εμένα και τον άντρα μου να κοιταχτούμε και εγώ να κάνω την κλασική κίνηση που κάνω όταν ο άντρας μου πάει να τα πάρει και να ξεφύγει.

Σφίξιμο μπουτιού και καλά για τον θεατή, χαϊδευτικά και σούφρωμα χειλιών.

Όλοι με περνάνε για χαζογκόμενα όταν το κάνω αλλά ο άντρας μου ξέρει.

Με κοιτάει, ξέρει και μαζεύεται.

Στο θέμα μας γιατί, ως γνωστόν ξεφεύγω.

Εδώ, αναγνώστη μου, έχει μόνο ένα μαγαζί που να θυμίζει ελληνικά μπουζούκια.

Και εκεί πάνε όσοι λένε να πάνε να γλεντήσουν (όχι εγώ αναγνώστη μου, για μένα είναι σαν τα μπουζούκια στην επαρχία: ανυπόφορα).

Πήγανε λοιπόν με τον ῾Μαλάκα῾και κάνανε ζημιά Α$1,500.००.

Λεφτά που ο Γ. δεν είχε και ο ῾Μαλάκας῾ και να είχε δεν θα έδινε.

Θα μου πεις τι κάνανε και βγήκε τόσο πολύ σε μπουζούκια που σε μια απλή βραδιά το πολύ πολύ που θα έπρεπε να πληρώσεις θα ήταν Α$600.00 - 700.००.

Λουλούδια, σαμπάνιες...

Και όλα πρωτοβουλία, ποιανού λες;

Του ῾Μαλάκα῾............

Τώρα ο Γ με το που θα πληρωθεί θα πρέπει να πάει να πληρώσει τα γαμησιάτικα του ῾Μαλάκα῾.

Καταλαβαίνεις, αναγνώστη μου, γιατί τα πήρε ο καλός μου.

Μετά μετάνοιωσα που δεν τον άφησα να τα πάρει κρανίο....

Αφού είχαν γίνει όλα τα ῾καλά῾....

Κάποια στιγμή ο Γ. αρχίζει τα τηλέφωνα και με ζώνουν τα φίδια, μην μου κουβαληθεί ο ᾽Μαλάκας῾.

Τελικά έρχονται το ζευγάρι που σου έλεγα, ο Κ. και η Τ.

Αρχίζω να αυτοσχεδιάζω για να με φτάσει το φαΐ, παιδεύομαι στην κουζίνα μόνη μου…

Κάποια στιγμή έρχεται ο άντρας μου από την αυλή που κάθονταν όλοι, μέσα, στην κουζίνα και μου λέει ότι τον ρώτησε ο Κ. να έρθει κι ο ᾽Μαλάκας῾.

Ο άντρας μου του είπε όχι.

Φιλιά, πανηγύρια εγώ, ῾μια χαρά῾ λέω ῾την γλιτώσαμε῾.

Δεν τελειώνουμε τα φιλιά με τον άντρα μου και μπαίνει η Τ. στην κουζίνα ανακοινώνοντας ότι την πήρε ο ῾Μαλάκας῾ τηλέφωνο και του είπε να έρθει.

Εδώ να σου αναφέρω ότι ο Κ. και η Τ. δεν κρύβουν τίποτα ο ένας από τον άλλο.

Τουαλέτα να πάει ο ένας π.χ. η άλλη το ξέρει πριν να τουῤθει η ανάγκη κι είναι εκεί με το κωλόχαρτο στο χέρι.

Που σου λέει τι;

Ότι η Τ. το ήξερε ότι δεν τον θέλαμε τον άλλο μες στο σπίτι μας.

Άσε που το ήξερε ήδη γιατί όταν πήγαμε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήμουν τόσο πάγος απέναντί του που όλοι είχαν ένα σχόλιο για την συμπεριφορά μου απέναντί του.

Μόλις το λέει αυτό ο άντρας μου την παίρνει την πάει στην αυλή και γυρίζει στην κουζίνα να με ηρεμήσει.

Εγώ είμαι ήρεμος άνθρωπος μεν αλλά αν είναι να τον κάνω τον καυγά, θα τον κάνω και θα τον κάνω και τέτοιο σόου τύφλα να᾽χει και το Μπροντγουέι Μιούζικαλ.

Γυρνάει λοιπόν ο άντρας μου στην κουζίνα την στιγμή που είμαι έτοιμη να πάω έξω να τον κάνω τον καυγά.

Πάω να βγω από την πόρτα και μου λέει:

῾Για τον Κ. ρε μωράκι. Ασ᾽το να πάει να γαμηθεί. Εγώ είμαι χειρότερα από σένα .῾

Και κοιτάω τον Κ.

Ξυρισμένο κεφάλι, γιατί του πέσαν τα μισά μαλλιά από τις χημειοθεραπείες, άτριχος ακόμη και στα πόδια, αυτός που τον φώναζα ῾πιθήκι῾ κοροϊδευτικά.

Αδύνατος, αδύναμος, χλωμός.

Ο μίσος άνθρωπος από αυτόν που γνώρισα και με πυρετό από κάποια λοίμωξη που έχει σκάσει μύτη αυτές τις μέρες.

Που να μου πάει καρδιά να τον ταράξω.

Αλλά, αναγνώστη μου, πυρετό ανέβασα.

Μέχρι που ακούω την αγριοφωνάρα του.

Μέσα στην αυλή μου, με άδεια χέρια (ποτέ δεν έχει φέρει τίποτα στις 4 φορές που έχει έρθει εδώ) να κάνει τράκα τσιγάρο και να φωνάζει τις μαλακίες του ανάμεσα σε βρισιές.

Και μετά να τον ακούω να μιλάει με μπουκωμένο το στόμα.

Με το φαΐ που αγόρασα και μαγείρεψα εγώ, με λεφτά δουλεμένα από μένα και τον άντρα μου.

Και να ρωτάει γιατί δεν βγάλαμε τυροκαυτερή που του αρέσει.

Εκεί έπαθα την μεγάλη την κρισάρα.

Μἐχασες αναγνώστη μου.

Κάπου άλλου πήγα.

Τούνελ δεν είδα και φώτα, αλλά κόντεψα να αγγίξω τον φονιά μέσα μου.

Δυό ώρες έκανα ότι ήμουν απασχολημένη μέσα στο σπίτι και δεν βγήκα έξω.

Ποια; Εγώ, που αν έρθεις σπίτι μου θα γελάς από την ώρα που θα μπεις, μέχρι την ώρα που θα πεις να φύγεις.

Κοίτα, αναγνώστη μου, την κατάντια μου….

Ἕξω απἄδικο κι από κακιά γυναίκα῾ δεν λέει το άσμα;

Κι από τα δύο παθούσα, αναγνώστη μου.

Κι από ῾Μαλάκα῾. Μεγατόνων.

Έφαγε το καταπέτασμα (ο λιγούρης, το όρνιο τὄρθιο), έκανε τράκα τσιγάρα απὄλους (δεν πρόλαβε να σταματήσει να αγοράσει λέει), φώναζε κι έβριζε κάθε φορά που μιλούσε (όταν δεν έτρωγε), ήπιε τις μισές μπύρες (αναγκαστήκαν οι άλλοι να βγουν έξω να πάνε να φέρουν κι άλλες και δεν του κάνανε κιόλας γιατί δεν ήταν αρκετά κρύες) καταβρώμισε τον τόπο με τις γόπες του και τα μπυρομπούκαλα που άφησε πίσω και δεν τα μάζεψε κανείς.

Α! Αυτό δεν στο είπα…

Όποτε έρχονται στο σπίτι, δεν βοηθάει κανείς στο μάζεμα.

Ναι! Σαν ξενοδοχείο.

Τα κάνουνε όλα πουτάνα: τουαλέτες, κουζίνες, αυλές σαλόνια και μετά μη τον είδατε τον Κίτσο τον Λεβέντη τον Αρχιληστή.

Το ίδιο και σήμερα.

Ήρθανε και φτιάξανε και φραπέδες στην κουζίνα και αφού αφήσανε όλα τα παγάκια έξω και λιώσανε, ρίξανε και καφέ με νερό πάνω στους πάγκους της κουζίνας και τἀφήσανε έτσι.

Να σου πω την αλήθεια, δεν με πειράζουν αυτά.

Αλήθεια, έτσι τα λέω πάνω στα νέυρα μου.

Το ότι έρχεσαι στο σπίτι μου, δεν προϋποθέτει για μένα να κάνεις και τη Μαίρη Παναγιωταρά πριν φύγεις.

Ήρθε κι ο Α.

Αυτός που είχε έρθει και στην δουλειά, να το συζητήσουμε το θέμα.

Τον πήρε ο άντρας μου τηλέφωνο να του πει το σκηνικό κι ήρθε τρέχοντας για μας υποστηρίξει.

Αλήθεια στο λέω αν δεν ήταν ο άντρας μου και ο Α. δεν την έβγαζα καθαρή.

Από την μια μεριά είχα τον άντρα μου να με αγκαλιάζει να με φιλάει, να με χαϊδεύει και να μου λέει λογάκια στο αυτί και από την άλλη τον Α. να κοροϊδεύει τον ῾Μαλάκα῾ για να με κάνει να γελάσω.

Αλλά να σου πω ο ῾Μαλάκας῾δεν μου φταίει και τόσο.

Μαλάκας είναι, το καθήκον του πράττει.

Με την Τ. τα᾽χω.

Αυτό που έκανε είναι μεγάλη πουτανιά.

-Π-Ο-Υ-Τ-Α-Ν-Ι-Α-

Να μου τον επιβάλλεις στην καφετέρια, στο σπίτι σου, οκ. Αποδεκτό.

Δεν γουστάρω, δεν ερχομαι ή φεύγω.

Αλλά, το να μου τον επιβάλλεις μέσα στο σπίτι μου….

Αυτό μπορεί να με κάνει τρελλή.

Με ποιο δικαίωμα;

Με τι σκατά πάτημα, μου κάνεις κουμάντο εσύ ποιον θα βάλω μέσα ή όχι, ενώ ταυτόχρονα εκμεταλλέυεσαι την δυσχερή κατάσταση του συζύγου σου γνωρίζοντας ότι εκεί θα βρω το κόλλημα και δεν θα μιλήσω;;;;

Τέτοια προσβολή;

Τέτοια ασέβεια;;;;

Χρησιμοποιείς την αγάπη που έχω για αυτόν τον άνθρωπο, για να κάνεις τα γούστα σου;;;

Εμ, δεν περίμενα κάτι καλύτερο από σένα…

Εσένα που ήμουνα δίπλα σου στο νοσοκομείο να σου συμπαρασταθώ και έσπρωξες το χέρι μου για να πας απέναντι με τις φραγκόκοτες να μιλάς για όσους ξέρεις που πέθαναν από καρκίνο την ώρα που ο άντρας σου ήταν μέσα και έκανε χειρουργείο για αφαίρεση όγκου!

Θα τρελαθώ ρε πούστη.

Θα χάσω και ότι μυαλό μου έχει απομείνει.

*Σόρι για το ξέσπασμα. Ελπίζω να επανέλθω στα φυσιολογικά μου, κάπου κάπως κάποτε...

Πήα άτα...

Που λες αναγνώστη μου, χθες πήγαμε βόλτα!

Ξέρεις δεν πάμε πολλές βόλτες γιατί έχουμε ένα αμάξι (Mitsubishi Magna 2,500 κυβικά) που δεν είναι για πολλά.

Εγώ είμαι γεννημένη το 1985 και το έτος παραγωγής του αυτοκινήτου είναι το 1986…

Κατάλαβες.

Αλλά μας εφαγε το μέσα κι αγανακτήσαμε.

Δεν έκανε και τόση ζέστη όσο άλλες μέρες.

Έχω και άδεια δυο βδομάδες από τη δουλειά.

Έχει άδεια κι ο άντρας μου….

Είπαμε να την κάνουμε.

Φύγαμε κατα τη 13:00 και γυρίσαμε σπίτι κατά τις 21:00.

Οδηγήσαμε 300 χλμ. περίπου…

Είδαμε θάλασσα πολύ, λιβάδι πολύ, μοσχάρι πολύ.

Ξέρεις, αναγνώστη μου εδώ στη Βικτώρια έχει πολύ αγροτιά.

Ζωντανά, σοδειές, ιστορίες.

Βγαίνεις μερικά χιλιόμετρα από την πόλη και βλέπεις πολλές φάρμες.

Τη διαδρομή που κάναμε θα την δεις παρακάτω στο χάρτη.




Ξεκινήσαμε από το Χ που βλέπεις.

Παράλληλα με την ακτή πάντα για να βλέπουμε θαλασσίτσα…

Όσο μας το επέτρεπε ο δρόμος δηλαδή.

Πήγαμε μέχρι την πόλη (City) ήπιαμε ένα καφέ και ξαναπήραμε το δρόμο για το Werribee, όπου κάτσαμε για ψάρι και πατάτες (fish & chips).

Εκεί είναι πολύ Ευρωπαικό το πνεύμα.

Όλο μαγαζάκια, φυσικά όχι πάνω στο νερό, εδώ δεν θα βρεις μαγαζιά δίπλα στο νερό, άντε κανά δυό σε όλη τη Βικτώρια και δεν θα επιτρέπεται το κάπνισμα…

Άσε και το άλλο που δεν μπορείς να φας, να καπνίσεις και να πιείς αλκοόλ στην παραλία. Έρχονται οι αστυνομικοί με τις γουρούνες και στο κόβουνε με τη μία.

Θα μου πεις εδώ απαγορεύεται να πίνεις αλκοόλ στο δρόμο (σε μαζεύουνε επιτόπου σου λέω) και μην τυχόν και σε δούνε να πετάς γόπα στο έδαφος, την έβαψες. Θα σἀφήνανε στην παραλία;

Τέσπα.

Ανακαλύψαμε και μια ελληνική ταβέρνα την οποία θα επισκευθούμε κανά βραδάκι στο μέλλον.

Μετά καταλήξαμε στο Queenscliff για να πάρουμε το καραβάκι να περάσουμε απέναντι.

Μετά διαδρομή για το σπίτι…


Πολύ ωραία ήτανε…

Μέχρι την επόμενη βόλτα…

Πάρε φωτογραφίες να᾽χεις…









Και Βίντεο...

Να γελάσεις λίγο βρε...

Που λες αναγνώστη μου ο άντρας μου είναι το πιο υπέροχο πλάσμα πάνω στη στη γη.

Παρά το γεγονός ότι έχει καμιά φορά φαινομενικά παράλογες απαιτήσεις, αν προσπαθήσεις να μπεις λίγο στο συλλογισμό του θα καταλάβεις γιατί τις έχει.

Π.χ.:

Ο άντρας μου θέλει μετά το σίδερο να του βάζω τα ρούχα στη ντουλάπα με τη σειρά.

Ποια σειρά θα με ρωτήσεις. Όχι το 50-50 πάντως.

Πρώτα τα παντελόνια τα καλά, μετά τα τζιν, τα σορτς.

Μετά μπλούζες με γιακά, μακρυμάνικες μετά κοντομάνικες, μετά χωρίς γιακά και ούτω καθεξής….

Τώρα οι φεμινίστριες με βρίζουν…

Αλλά αγάπη αν δεν του τα κάνω έτσι έχει θέμα…

Την άλλη φορά, πήρε ένα σορτσάκι. Το φόρεσε. Το έβγαλε και το άφησε πάνω στο κομοδίνο πριν κοιμηθεί.

Ξύπνησε το πρωί (στις 5:00), δεν το έβρισκε, με ξύπνησε (στις 5:00, ε;) να του το βρω (στις 5:00, δεν ξέρω αν το διάβασες καλά), το βρήκα, τον κοίταξα με ένα μάτι ανοιχτό και ξαναέπεσα για ύπνο (στις 5:03 έτσι για να ξέρεις).

Αν λοιπόν δεν βρίσκει κάτι στο έτσι, φαντάσου αν δεν του τα βάλεις και στη σειρά…. Την κάτσαμε τη βάρκα.

Είναι σα να λέμε να πίνεις τον καφέ σου σκέτο και να στον κάνουνε γλυκό…

Θα τον πιείς; Όχι.

Τώρα άρχισες να αναρωτιέσαι προς τι ο τίτλος αφού ίσα που έχεις σκάσει κανά δυο χαμόγελα μέχρι στιγμής.

Τώρα θα σου πώ.

Επίσης λοιπόν ο άντρας μου, χειμώνα καλοκαίρι πίνει παγωμένο νερό.

Πρέπει να υπάρχουν από έξι μπουκάλια και πάνω μέσα στο ψυγείο, διαφορετικά δεν τη βγάζουμε.

Γιατί το καλό μου θα πάει στις 5.30 θα πάρει ένα μπουκάλι θα πιει το μισό.

Στις 6.00 θα βγάλει άλλο μπουκάλι και ούτω καθεξής (δις).

Τις προάλλες ξύπνησε και δεν είχα βάλει νερό στο ψυγείο.

Και ξέρεις τώρα, εδω στο Αυστραλία κάνει τρελή ζέστη αυτή την εποχή...

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Πολλές φορές το ξεχνάω.

Φωνάζει, γκρινιάζει και τελειώνει εκεί το θέμα.

Κοίτα τι έκανε το καλό μου αυτή τη φορά:


Τα χάχανα δική μου δημιουργία...