Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Τι λες; Φίλοι πάλι;

Χαιρετώ αλλήλους...

Τι μου κάνετε; Πώς είστε;

Τι ηλίθια ερώτηση...

Έτσι όπως είναι τα πράγματα, τι να κάνεις και πώς να είσαι...

Μου λείψατε.

Και μου λείπει η Ελλάδα απίστευτα।

Μην αρχίσεις αναγνώστη μου ότι έτσι όπως είναι η Ελλάδα δεν θα ήθελα να είμαι εκεί κι ότι μια χαρα είμαι εδώ... Το ακούω κάθε μέρα αυτό

Και το ξέρω।

Απλά μου λείπει εκείνο το οικείο πράγμα, ξέρεις αυτό το υποσυνείδητο αίσθημα που έχεις όταν μπαίνεις μέσα στο σπίτι μετά τη δουλειά। Αυτό που σου λέει οκ χαλάρωσε, είσαι σπίτι τώρα। Έτσι ένιωθα στην Ελλάδα। Ούτε καν ήξερα ότι το ένιωθα μέχρι που δεν υπήρχε πια।

Αλλά δεν γκρινιάζω।

Υπάρχουν άνθρωποι που περνάν πολύ χειρότερα από εμένα। Χίλες φορές χειρότερα।

Καλώς σας βρήκα πάντως।

Περιμένω σχόλια και νέα....

Από εκείνους που με ξέρουν (και με θυμούνται ακόμη ελπίζω...) και από τους νέους που ελπίζω να γνωρίσω...

Φιλούρες στις μαγουλούρες.