Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ευχούλες βρε!









Χρόνια Πολλά!

Καλή Χρονιά!

Ό,τι θέλετε να γίνει!

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Έχω θέμα...

Θέλω τη γνώμη σου αναγνώστη μου...

Που λες αναγνώστη μου (γιατί ένας είσαι σίγουρα) εδώ στο Αυστραλία έχομε μαζευτεί καμιά 20αριά και λέμε ότι είμαστε παρεα।

Και λέω λέμε γιατί παρέα για μένα δεν έιμαστε αλλά από το ολότελα καλή κι η Παναγιώτενα που λέει και ο λαός.

Ο άντρας μου όταν ήταν εδώ στας Μελβούρνας μοναχός του είχε γνωρίσει ένα ζευγαρι, είχε κάνει κι ένα επαγγελματικό ιντερέσο με τον άντρα του ζευγαριού τον Κ.

Ο Κ. είναι γαμώ τα παιδιά. Ζαμανφού και στἀρχίδια του, Υδροχόος σαν και μένα. Λάτρης του αραλικίου, του φαγητού και δη της σοκολάτας, επίσης σαν και μένα.

Ο άντρας μου αναγνώστη μου όταν εξαφανίζεται κάνει ακριβώς αυτό, εξαφανίζεται.

Όταν λοιπόν πριν από χρόνια έφυγε από εδώ και γύρισε στην Ελλάδα δεν είπε σε κανέναν τίποτα.

Έτσι ο Κ. και η Τ. (το ζευγάρι που προανέφερα) μαζί και η υπόλοιπη παρέα (η 20αριά που λέγαμε; ανα γεια σου) τον ψάχνανε.

Όταν λοιπόν ένα μεσημέρι μετά από δική μου επιμονή πήγαμε στην εδώ Ελληνική συνοικία για καφέ (φραπέ συγκεκριμένα, σπάνιο είδος εδώ) μας είδανε και έγινε η συναπάντηση και η συγκίνηση έρεε άφθονη σαν το κρασί στα ρεμπετάδικα (πώς τα γράφω έτσι η άτιμη φτου μου και πάλι φτου μου).

Από τότε λοιπόν ο ένας στο σπίτι του αλλουνού, μαγειρέματα, μπάρμπεκιου κλπ.

Κάποια στιγμή πήγε ο Κ. στο γιατρό (για δεύτερη φορά) για ένα καρούμπαλο που είχε βγάλει στην περιοχή του λαιμού.

Την πρώτη φορά του είχανε πει ότι είναι από δόντι. Έχει ο Κ. γενικά προβλήματα με τα δόντια του οπότε σκέφτηκε ότι μάλλον αυτό θα είναι αλλά αυτό δεν έφευγε.

Την δεύτερη φορά και μετά από δύο μήνες εξετάσεων και πάλι εξετάσεων κλπ. έβγαλαν την διάγνωση ότι ήταν όγκος.

Καλοήθης κακοήθης δεν ήξευραν να μας ειπούν.

Μετά μας είπαν είναι καρκίνος. Σπάνιος κι επιθετικός επί λέξη.

Του έκαναν λοιπόν εγχείρηση (όχι πάνω από τα ρούχα, σύνελθε) να βγάλουν τον όγκο έξω.

Κάναν τη εγχείρηση και δυο εβδομάδες μετά του είπαν ότι πρέπει να ξανακάνουν εγχείρηση γιατί έμεινε κάτι μέσα.

Ξανά μανά εγχείρηση λοιπόν.

Μετά ραδιοθεραπείες.

Μετά χημειοθεραπείες.

Τώρα λοιπόν είναι καλά.

Προσπαθεί να συνέλθει ο άνθρωπος μετά από όλο αυτό, με τη προειδοποίηση φυσικά τον γιατρών ότι αν επανέλθει ο καρκίνος δεν υπάρχει θεραπεία.

Στο αναμεταξύ έσκασε μύτη ένα ῾παλικάρι῾.

Το ῾παλικάρι῾, τον οποίο θα λέω Μαλάκα από εδώ και στο εξής, ήλθε από την Ελλάδα να δει πώς μπορεί να μείνει εδώ μόνιμα.

Ο Μαλάκας είναι ένας από αυτούς τους τύπους που αν τον δεις δεν θα του μιλήσεις γιατί σου κάνει για τόσο μαλάκας από τόσο μακριά που κάνει εντύπωση.

Μας έχει κάνει ρεζίλι άπειρες φορές.

Όπως όταν πήγαμε σε ένα ελληνικό μαγαζι να φάμε και ούρλιαζε κάθε κουβέντα, η οποία κουβέντα ήταν κάθε δύο λέξεις και βρισιά. Μετά μέθυσε και άρχισε να ρίχνει όλα τα μπουκάλια και τα ποτήρια πάνω στο τραπέζι και να τσουγκράει μόνος του.

Όπως όταν νόμιζε ότι το μπροστινό αυτοκίνητο στο δρόμο ήταν ένας από την παρέα και όταν έγινε κόκκινο το φανάρι κατέβηκε από το αυτοκίνητο όπου βρισκόταν εκείνη τη στιγμή και μπήκε σε ξένο αμάξι… Πώς δεν τις έφαγε να μας φέρουν και την αστυνομία να μας μαζεύουνε όλους μαζί νυχτιάτικο.

Το ζευγάρι τώρα που προείπαμε είναι πολύ καλά παιδιά(από τα λίγα εδώ...).Όλα τους τα χρόνια βοηθάνε ανθρώπους। Να τους φιλοξενήσουν, να τους βοηθήσουν να βρουν δουλειά, να κάνουν ό,τι μπορούν καλύτερο τελος πάντων.

Έτσι έγινε και με αυτόν τον τύπο.

Τον φιλοξενούν. Τον ταϊζουν. Λεφτά του δίνουν. Μιλάνε με ανθρώπους για αυτόν μιας και τα αγγλικά του είναι Εφη Θώδη και κάτω.

Χθες ήρθε στην εταιρεία που δουλεύω ένας από την παρέα να κάνει μια συμφωνία μαζί μου (με την επαγγελματική μου ιδιότητα).

Και με ρώτησε ευθέως τι γίνεται με αυτόν.

Εγώ αναγνώστη μου, το έχω κάνει σαφές ότι αυτόν δεν τον αντέχω.

Δεν τον αντέχω για ένα εκατομμύριο λόγους.

Γιατί όταν έμαθε ότι εγώ έχω έρθει σαν σύντροφος του άντρα μου και ότι είμαι καλυμένη από άποψη παραμονής εδώ γύρισε και μου είπε (στο πρώτο δεκάλεπτο της γνωριμίας μας):

῾Εσύ δεν έχεις βίζα, εσύ έχεις βι(υ)ζάρα῾ και κοιτούσε το στήθος μου.

Δεν τον αντέχω γιατί ξέρω ότι αυτός θέλει τρελά να με πηδήξει (αναγουλιάζω σε λέω) και με προσβάλει ασύστολα με φράσεις που ούτε να στις πω δεν θέλω.

Δεν τον αντέχω γιατί μου μιλάει λες και είμαι χαζογκόμενα και με κοιτάει σαν να είμαι ένα κομμάτι κρέας.

Και κυριότερα δεν τον αντέχω γιατί πήγε να με χουφτώσει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και αν δεν ήταν ο Κ. που τον πρόλαβε λίγο πριν με αγγίξει θα τον είχα πλακώσει επί τόπου.

Μια Παρασκευή απόγευμα μας πήρανε τηλέφωνο να βγούμε για φαγητό σε μια ελληνική ταβέρνα (ο Θεός να την κάνει).

Μου το λέει ο άντρας μου. Τον κοιτάω. ῾Πρέπει να πάμε, έχουμε χαθεί καιρό, θα νομίζουνε ότι κάτι έχουμε εναντίον τους῾ μου λέει. ῾Θα᾽ναι κι αυτός;῾ ρωτάω. Ἑ, δε θα μας κλείσει μέσα ο Μαλάκας῾μου λέει.

Ήταν να έρθουν να μας πάρουν (για να μπορεί να πιεί ο άντρας μου, εδώ τα αλκοτεστ είναι θάνατος) στις 18:30.

Πήγε 19:00.

Πήγε 19:30.

Μας πήραν τηλέφωνο.

῾Πάμε να πάρουμε τον Μαλάκα κι ερχόμαστε῾

Ήθελα να σπάσω στο κεφάλι μου στο τοίχο.

῾Πάρ᾽τους και πες τους να μην έρθουν῾ λέω στον άντρα μου.

Μου᾽πε. Του᾽πα. Είχε δίκιο, το βούλωσα. Ήρθαν. Πήγαμε.

Κάποια στιγμή βγήκαν για τσιγάρο, ο Μαλάκας και η Τ.

Έμεινα εγώ με τους άλλους. Ανάμεσα τους και η Ε.

Η Ε. είναι μεγαλωμένη στην Αυστραλία. Δεν έχει πάει ποτέ Ελλάδα, τα Ελληνικά της είναι οκ αλλά μεταξύ μας μιλάμε πάντα Αγγλίκα γιατί τα Ελληνικά μου είναι κατιτίς δύσκολα γιἀυτήν.

Εγώ είχα μούτρα και με ρώτησε γιατί.

Ε (εγώ):Δεν τον αντέχω τον Μαλάκα. Πάλι ρεζίλι γίναμε.

Ελ. (η κοπελίτσα, ναι;): Μα, δεν είναι αυτός ο τυπικός Έλληνας;

(Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι)

Ε: Βλέπεις τι λες;

Ελ: Συγνώμη, δεν έπρεπε να το πω αυτό σε προσέβαλλα. Με συγχωρείς.

Ε: Μα δεν φταις εσύ για αυτό που λες. Φταίει αυτός και αυτοί του σιναφιού του που με τις αγριοφωνάρες και τα ρεζιλίκια τους φαίνονται πιο πολύ κι εσύ που δεν ξέρεις, πιστεύεις ότι έτσι έιναι όλοι. Είμαι έτσι εγώ; Είναι έτσι ο άντρας μου;

Ελ: Φυσικά και όχι. Αλλά πάντα πίστευα ότι εσείς είστε μια σπάνια εξαίρεση. Πάντα πίστευα ότι οι κλασσικοί Έλληνες είναι έτσι.

Ε: Μείνε μαζί μου και θα αλλάξεις γνώμη.

Δηλαδή ο Μαλάκας το κάνει και πιο μεγάλο το πρόβλημα…..


Θα μου πεις: ᾽οκ βρε δελφινούλα, μην τον βλέπεις τότε, τι μας πρήζεις εμάς;῾


Εμ εδώ είναι και το πρόβλημα.

Ο άντρας μου (κι εγώ) τον αγαπάει τον Κ. πολύ. Και ειδικά μετά από αυτό που έγινε (με την ασθένειά του εννοώ), δεν μπορεί να μην πάμε να τον δούμε.

Αλλα ο Κ. θέλει κι εμάς αλλά θέλει κι αυτόν.

Και ο Μαλάκας είναι πάντα εκεί….

Πήρα την Τ. τηλέφωνο να πάμε για καφέ σε ένα κενό από τα ραντεβού μου στην δουλειά και τον έφερε μαζί.

Κανονίσαμε Σάββατο να πάμε για φαγητό κι ήταν και πάλι εκεί.

Κανονίσαμε να πάμε να βρούμε τους άντρες που είχανε πάει για γκολφ, ήρθε να με πάρει από το σπίτι, βγαίνω έξω και είναι στο μπροστινό κάθισμα ξυπόλιτος με τα πόδια τούρλα και Καζαντζίδη στο τέρμα.

Δεν τον γλιτώνω τον πούστη.

Ακόμη και στην εταιρεία που δουλεύω ήρθε και μου πούλαγε μούρη ότι ξέρει τον διευθυντή μου κι ότι λύνει και δένει με τις γνωριμιές που έχει.

Με ρώτησε λοιπόν ο Α. τι πιστεύω.

Α (φίλος): Εσύ τον εμπιστεύεσαι;

Ε (εγώ γεια): Ούτε να μου ποτίσει τα λουλούδια.

Α: Τσακώθηκα χθες.

Ε: Με ποιον;

Α: Με τον Κ. και την Τ.

Ε: Πλάκα κάνεις. Για τον Μαλάκα;

Α: Ναι.

Ε: Τι τους είπες;

Α: Ότι είναι ηλίθιοι, αφελής, ότι θα έχουν πρόβλημα, ότι είναι απαράδεκτο να του επιτρέπουν να τους κάνει κουμάντο.

Ε: Να τους κάνει κουμάντο;;;; Τι εννοείς;

Α: Είχαν έρθει σπίτι μας (῾μας῾εννοεί την σύντροφό του) και τον είχαν φέρει μαζί. Αφού φάγαμε, ήπιαμε γυρνάει και τους λέει ῾Πάμε να φύγουμε. Είμαι κουρασμένος. Νυστάζω῾και σηκώθηκαν κι έφυγαν.

Ε: Έφυγαν; Μόλις το είπε αυτός;

Α: Ναι 5 λεπτά αφού το είπε αυτός αυτό, με το ρολόι, είχαν βάλει μπροστά το αυτοκίνητο κι έφευγαν.

Ε: Έχεις κι άλλα τέτοια;

Α: Μένει μαζί τους τώρα. Το άφησε το δωμάτιο που νοίκιαζε. Έχει πάει όλα του τα πράγματα εκεί.

Ε: Δουλεύει;

Α: Ότι μπορει να βρει. Παράνομα.

Ε: Θα τον πιάσουνε.

Α: Μακάρι. Να τον στείλουνε πίσω.

Ε: Τόσο πολύ τα᾽χεις πάρει;

Α: Και χειρότερα. Θα τον πλακώσω. Κι έτσι και κάνει μαλακία στον Κ. και την Τ. θα τον σκοτώσω.

Ε: Χαλάρωσε. Πήρες σβάρνα την παρέα να βρεις υποστήριξη;

Α: Δεν θα βρω λες;

Ε: Ότι θα βεις είναι σίγουρο. Αφού έχει σπάσει κι η παρέα ρε συ. Εσύ ήρθες εδώ να κάνεις δουλειά και μιλάμε για τον Μαλάκα, δεν θα είχαμε βρεθεί να τα πούμε; Αφού ούτε ο Τ. έρχεται ούτε ο Α. ούτε ο Γ. με την Ε. Όλοι την κάνανε.

Α: Άμα δεν φύγει αυτός, πάει η παρέα.

Ε: Ναι ρε συ Α. αλλά βλέπεις ότι δεν μας καλούνε κιόλας πια. Λες και είμαστε εμείς οι μαλάκες στην ιστορία. Βρισκόμαστε μια στο τόσο κι όλο μας λένε που πήγανε με τον μαλάκα. Εμένα με προσβάλλει και λίγο αυτό. Δεν παίρνουν τηλέφωνο για κανά μήνα και όποτε τους καβλώνει μας θέλουν εκεί να μας πουν τι ωραία που περάσανε με τον Μαλάκα. Το κατοικίδιο να πούμε κι οι γονείς.



Είπαμε κι άλλα….

Και δεν του είπα και άλλα που έχω μάθει γιἀυτόν από άλλους που νταραβερίστηκαν μαζί του….

Φαντάσου….

Κι εγώ τώρα παραμονή και πρωτοχρονιά πρέπει να πάω εκεί.


ΔΕΝ ΘΕΛΩ….

Αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Λοιπόν...

Που λες αναγνώστη μου, την 10η Οκτωβρίου έκλεισα 2 χρόνια στο Αustralia.

2 Χρόνια με πολλές δυσκολίες, πολλά παράξενα, πολλούς μαλάκες (ως συνήθως με τον μαλακομαγνήτη που κουβαλάω) και πολλά ευτράπελα.

Τι δουλειές που έχω να σου κάνω περιγραφές να κυλιέσαι στα πατώμτα από τα γέλια.

Τι ανθρώπους που λες και βγήκαν από κακό μυθιστόρημα...

Πολλά και διάφορα.

Έχει στρώσει βέβαια η κατάσταση (χτυπάω ξύλο φυσικά).

Έχω τον άντρα μου που υπερλατρεύω, μια καλή δουλειά από άποψη προοπτικής για το μέλλον (πάει το χαμαλίκι, ελπίζω οριστικά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις), ένα σπίτι που αγαπάω πολύ (πρώτη φορά δένομαι έτσι με σπίτι, έχω εκπλαγεί με τον εαυτό μου) και μερικούς ανθρώπους που φίλους δεν μπορώ να τους πω (ξέρεις αναγνώστη μου πόσο ψηλά την έχω την φιλία, αν όχι ψάξε σε παλιές αναρτήσεις και θα ανακαλύψεις πόσο πολύ) αλλά για να κάνεις την πλάκα σου καλοί είναι.

Δεν θέλω να σου πω τα τετριμμένα ῾Δύσκολη η ξενιτιά, ήρθαμε άφραγκοι κι όμως τα καταφέραμε῾.

Αυτά τα ξέρεις, δεν χρειάζεται ούτε να το ζήσεις, ούτε και πολύ μυάλο.

Αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς αναγνώστη μου είναι το πόσο θα σου λείψει η χώρα σου αφού φύγεις.

Στο αεροπλάνο έκλαιγα για ώρες.

Ανέβασα έναν βασιλικό πυρετό, με πότιζε ο άντρας μου κρασί μπας και συνέλθω αλλά εγώ μόνο για χειρότερα πήγαινα.Δεν κοιμήθηκα και καθόλου στο αεροπλάνο.

Θυμάσαι πόσες ώρες ταξίδι έκανα ε;

Αν όχι κάνε λίγο κάτω το ποντικάκι σου και θα διαβάσεις ανάρτηση επί τούτου.

Και μια λύσσα για τσιγάρο...

Έστριβα τσιγάρο κάθε φορά που με έπιανε.

Όταν κατεβήκαμε στη Σιγκαπούρη είχα πακέτο στριμμένο.

Πάντως είναι εντελώς αστείο το πόσο σου λείπει ξαφνικά μια χώρα την οποία όταν ήσουν εκεί εν μέρει δεν την άντεχες.

Σαν να σε τιμωρεί για τις δικές της ελλείψεις.

Το εν μέρει το είδες όμως ε;

Γιατί δεν είναι ότι δεν μου άρεσε τίποτα από την Ελλάδα...

Μην είμαι και άδικη.

Λοιπόν είμαι σίγουρη ότι θες να μάθεις για την Αυστραλία, αναγνώστη μου.

Θες να μάθεις τα κουλά της, τα καλά της, τα στραβά της.

Λοιπόν η Αυστραλία έχει ευκαιρίες.

Έχει ευκαιρίες για δουλειά, για φράγκα, για σεξ (από αυτό άλλο τίποτα).

Δεν έχει όμως διασκέδαση.

Βγαίνεις μετά τις εννιά το βράδυ έξω και είναι νέκρα.

Αν πεινάσεις το βράδυ κατά τις २.०० η μόνη σου ελπίδα είναι να έχεις γεμάτο ψυγείο, κανένα 24ωρο μακντοναλντς ή κανα 24ωρο σουπερμάρκετ κάπου κοντά.

Ούτε σουβλάκι (καλά το σουβλάκι εδώ είναι ό,τι πιο μάπα έχει φάει ποτέ), ούτε κρέπα (σαν χαρτί την κάνουνε αν την βρεις και ποτέ).

Δεν έχει μαγαζιά να πεις θα πάω να διασκεδάσω εδώ είναι μόνο πιώμα και πάλι πιώμα και δώσ᾽του ξανά πιώμα.

Πολύ αλκοόλ βρε παιδί μου. Εδώ οι κάβες είναι πιο γεμάτες από καφετέρια στο Μπουρνάζι Σαββάτο βράδυ.

Και να πεις ότι κάποια συναυλία θα γίνει, θα πας να περάσεις καλά. Λες ε;

Πήγαμε σε μια συναυλία να δούμε ένα αφιέρωμα στους Led Zeppelin. 49 Αυστραλοί καλλιτέχνες σου λέει να τραγουδάνε τα τραγούδια τους.

Πρώτη ξενέρα: Να μην μπορείς να καπνίσεις πουθενά κοντά στο θέατρο όπου γινόταν η συναυλία.

Δεύτερη Ξενέρα: Πήρα ένα μπουκαλάκι κρασί (από αυτά τα μικρά τα ατομικά) για τον άντρα μου. Ο χώρος του μπαρ με τον χώρο της αναμονής χωριζόταν από ένα σκαλοπάτι. Πήγε ο άντρας μου να παρκάρει το αμάξι και είχαμε ραντεβού στην απέναντι μεριά αυτού του σκαλοπατιού. πάω να περάσω με το μπουκαλάκι και με σταματάενε μια τύπισσα κι ένας τυπάς να μην περάσω το σκαλοπάτι. ῾Μέχρι εδώ μπορείτε να πάτε με αλκοόλ, από εκεί κι έπειτα ή θα το πιείτε εδώ ή θα το πετάξετε῾. Μέσα στο θέατρο μόνο νερό μας αφήσανε να πάρουμε. Και όχι σε μπουκάλι, αναγνώστη μου, σε ποτηράκια μικρά πλαστικά. Εκεί, σου λέει, να γκανιάξεις. Συναυλία δεν ήθελες; Ξεροστάλιασε τώρα.

Τρίτη ξενέρα: Τα ξεσκίσανε όλα τα κομμάτια… Ειδικά το Κασμίρ…. Ασ᾽το να πάει στο γέρο διάολο, αστο και χέσε μέσα.

Εσύ ομως τώρα αναγνώστη μου παίζει να κόλλησες στο φράγκα και στο σεξ.

Κάτσε να το επεκτείνω το θεματάκι για να πιάσεις και το νόημα.

Εδώ δουλειές έχει. Αν έχεις και μυαλό μπορείς να καταφέρεις πολλά. Όχι όμως τεμπελ χανά. Μιλάμε για δουλειά.

Και εδώ ανάλογα με το τι προσφέρεις μπορείς να ζητήσεις και τα ανάλογα φράγκα. Εξού και το ευκαιρίες για φράγκα. Αν προσφέρεις την ίδια δουλειά με τους υπολοίπους τότε τα ίδια λεφτά θα πάρεις, αν όμως είσαι το κάτι το σπέσιαλ το διαφορετικό (Το αντίθετο δηλαδή της Μαίρης Παναγιωταρά) τότε μαγκίτη μου είσαι μέσα για καλά πράγματα.

Τώρα για το σεξ.

Εδώ το σεξ οι μισοί το έχουν για κακό, είναι κάτι το μιερό κάτι το απαίσιο που ούτε να μιλάς γιἀυτό δεν πρέπει. Από την μία μεριά.

Από την άλλη μεριά έχεις και τους άλλους μισούς που για εκείνους το σεξ είναι σαν να μασάς τσίχλα, για πάσα νόσο και για πάσα μαλακία, χωρίς κανένα όριο ούτε στην συχνότητα αλλά ούτε και στην ποσότητα των παρτενέρ.

Θα μου πεις κακό είναι αυτό ρε δελφινούλα;

Κακό καθόλου για αυτόν που το γουστάρει και ξέρει γιατί το κάνει. Για αυτόν που δεν έχει διαπαιδαγωγηθεί σωστά όμως, για αυτόν που δεν του έχουν πει ότι υπάρχει το σεξ από έρωτα, υπάρχει το σεξ από καύλα ή ότι υπάρχει το σεξ κι από περιέργεια και ούτω καθεξής καιι πάει και μου πηδιέται με ότι βρει μπροστά του, γκαστρώνεται στα 13 και μεγαλώνει μαζί με το ῾῾αδερφάκι῾῾του όμως δεν νομίζω ότι έχει κάτι καλό να δώσει.

Συμπέρασμα: Όπου και να πας, μα όπου και να πας το σεξ είναι διαθέσιμο.

Το χειρότερό μου προσωπικά είναι που στην πέφτουνε ανελέητα.

Πρόσεξε αναγνώστη μου όχι ότι στην πέφτουνε.

Το να στην πέσει κάποιος δεν είναι απαραίτητα κακό.

Εκτός φυσικά αν είναι σαν τον Κουασιμόδο. Γιατί τότε σκέφτεσαι: ᾽᾽Αυτός στον καθρέφτη τον εαυτό του τον είδε. Εμένα με είδε. Του άρεσα. Τώρα έρχεται και μου την πέφτει. ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΕΙΜΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΗ που νομίζει πραγματικά ότι θα ΤΟΥ ΚΑΤΣΩ;;;῾᾽

Αλλά εδώ θα στην πέσει. Θα φάει πόρτα. Λες θα σταματήσει. Αμ δε…

Κάθε φορά που τρώει πόρτα αυτός, ο μαλάκας για, παίρνει δυνάμεις. Πώς ήταν ο Σούπερμαν (όχι της Κρήτης) με τον κρυπτονίτη; Το άκρως αντίθετο.

Πόρτα εσύ, επιμονή αυτός.

Έναν τον πήρε ο διάολος. Καλέ πρώτη φορά πήγα να χώσω μπουνιά σε άνθρωπο έτσι φόρα παρτίδα.

Αλλά φταίει κι ο άντρας μου. Διάλογος:

Α(άντρας μου): Πώς πήγε η δουλειά;

Ε(εγώ ντε): Πώς να πάει; Καλά.

Α: Σίγουρα;

Ε: Ήρθε η ώρα να γίνω κι εγώ κατίνα.

Α: Να το ζήσουμε κι αυτό.

Ε: Λοιπόν είναι ένας στην δουλειά και μου την πέφτει χοντρά. Και ο μόνος λόγος που στο λέω είναι για να με συμαζέψεις πριν φτάσω στο σημείο να μαζεύουνε αυτόν.

Α: Εννοείς να τον πλακώσεις;

Ε: Σπίρτο μου εσύ.

Α: Πλάκωσέ τον.

Ε: Παρντόν;

Α: Εδώ ο νόμος σε καλύπτει. Αν στην ξαναπέσει πλάκωσέ τον.

Ε: Δεν θα χάσω τη δουλειά;

Α: Αυτός θα την χάσει την δική του τη δουλειά. Εσένα δεν θα σου κάνουν τίποτα.

Ε: Δηλαδή έχω το οκ να τον κάνω να μετράει παΐδια;;;;;

Α: Αφού στην πέφτει και μάλιστα στο χώρο εργασίας. Του το ξέκοψες όμως;

Ε: Σήμερα περάσαμε στα γαλλικά.

Α: Ήτοι;

Ε: Του είπα να πάει να γαμηθεί μόνος του γιατί μόνο ο εαυτός του μπορεί να του κάτσει έτσι όπως είναι.

Α: Στα αγγλικά;

Ε: Όχι στο ρώσικα γκασπαζα… Ε στα αγγλικά ντε.

Α: Για πε το.

Ε: Do yourself and the rest of us the favor and go fuck yourself, since you are the only one that can stand you, you fucking monkey.

Οι αγγλιστί βρισιές έχουν γίνει το φόρτε μου, αναγνώστη μου, όπως καταλαβαίνεις...


Σε αφήνω με κομματάρα να φτιαχτείς.


Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Έχω χάσει επεισόδια...

Ψάχνω την Μάτα δεν την βρίσκω...

Ψάχνω την Φοράδα στἀλώνι μπουχός!

Η γιατρός μου μου έκοψε το πάσο...

Καλά είμαι γαϊδούρα εγώ, εσείς έπρεπε να εξαφανιστείτε;;;

Θα κλαίω ωρέ....