Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Τα νέα μου....

Που λες αναγνώστη μου τις τελευταίες ημέρες πέρασα καλά αλλά εκνευρίστηκα κιόλας πολύ.


Είναι πολλά, θα σου τα πω κι αν αντέξεις να τα διαβάσεις όλα είσαι θεός...

Την Παρασκευή ήταν μια δύσκολη μέρα, για μένα και τον άντρα μου, οπότε τον πήρα τηλέφωνο να τα παρατήσει όλα και να έρθει. Τον πήρα λοιπόν σηκωτό το μεσημέρι και πήγαμε για ουζάκι στη Φωκίωνος Νέγρη.







Το Σάββατο ήταν ημέρα φασίνας. Καθάρισα όλο το γραφείο μέσα - έξω, πάνω - κάτω και μετά πήγα κι έκανα γενική καθαριότητα όλο το σπίτι. Μαγείρεψα, μάζεψα, καθάρισα, έβαλα και τα πλυντήριά μου. Τα' φτυσα αναγνώστη μου...

Το γελοίο είναι ότι έτρεχα σαν την τρελή να κάνω όλες τις δουλειές το Σάββατο, γιατί ο καλός μου μου ζήτησε να πάω μαζί του για δουλειά, την Κυριακή.

Εδώ αναγνώστη μου να σου πω ότι, το να βρει ο άντρας μου Έλληνα εργάτη για βοηθό (βοηθός στην οικοδομή, αναγνώστη μου, αν δεν ξέρεις, είναι αυτός που καθαρίζει, κουβαλάει, τρίβει τοίχους κι αν ξέρει και κάτι παραπάνω, κάνει κι απ'αυτό) είναι σαν να σου πέσει το τζόκερ δύο φορές στη σειρά. Ξένους βρίσκεις αλλά άλλοι δεν μιλούν την γλώσσα και είναι σχεδόν αδύνατο να συννενοηθείς και άλλοι δεν έχουν ιδέα από οικοδομή και πρέπει να τους δείχνεις τα πάντα.

Έτσι, κάποιες φορές, πηγαίνω εγώ να βοηθήσω τον άντρα μου.

Να σε ενημερώσω επίσης ότι ο άντρας μου εδώ και κανά διβδόμαδο, φεύγει από το σπίτι στις 6.30 το πρωί και γυρίζει αργά το απόγευμα, τις περισσότερες φορές. Κι όλες αυτές τις ώρες κουβαλάει, ξηλώνει, τοποθετεί, τρίβει, βάφει και γενικά κάνει όλα αυτά που κάνει ένας οικοδόμος.

Γυρίζει λοιπόν πτώμα, κάνει μπάνιο, τρώει και κοιμάται.

Το πρωί της Κυριακής λοιπόν, ο καλός μου κατά τις 8.00 πάει να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά ούτε γι'αυτό δεν είχε κουράγιο. Πάω να σηκωθώ, να ντυθώ και με σταματάει.

Εγώ: Αν δε σηκωθώ τώρα θα με πας με φορείο για δουλειά. Δεν θα ξυπνάω μετά.

Άντρας μου: Άμα πάω για δουλειά, θα πηγαίνεις εσύ κάθε μέρα στο γιαπί.

Εγώ: Τόσο καλά;

Άντρας μου: Κι ακόμα καλύτερα.

Ο αντρας μου έχει μεγάλο κόλλημα με το γκολφ.

Όταν ήταν στην Αυστραλία, είχε κάτι φίλους που ήταν κολλημένοι και τους κορόιδευε. Μια μέρα τον πήραν μαζί τους, με το ζόρι φυσικά. Από τότε όλα του τα λεφτά τα χάλαγε στο γκολφ. Μπαστούνια αξίας 4.500$, ρούχα ειδικά, παπούτσια ειδικά...

Στην Αυστραλία όμως σε μία περίμετρο 30χλμ. έχει αρκετά γήπεδα γκολφ, τα οποία είναι πολύ φθηνά, ενώ στην Ελλάδα έχει μόνο 3 νομίζω. Ένα στην Γλυφάδα, ένα στην Κρήτη κι ένα στη Ρόδο. Τα οποία είναι τρομερά ακριβά. Στην Γλυφάδα π.χ. , για να παίξεις ένα game, πληρώνεις περίπου 60 €. Βάλε και καμια μπύρα που θα πιεις στο club με κάποιον συμπαίκτη... Άσ'τα να πάνε. Υπάρχει και η ετήσια συνδρομή, όπου με μία κάρτα παίζεις όσο θες, η οποία καρτούλα κοστίζει 1.800€ (μόνο).

Έτσι έψαξα στο net να του βρω υποκατάστατο. Που να μου κόβονταν τα χέρια. Του βρήκα λοιπόν αυτό: wgt .

Από τότε αναγνώστη μου, έχει φάει ένα κόλλημα, άλλο πράγμα. Έτσι σε κάθε χρόνο ελεύθερο που βρίσκει, κάθεται και παίζει με τις ώρες.

Έτσι και την Κυριακή, με φίλησε, με αγκάλιασε, ντύθηκε κι έφυγε να έρθει στο γραφείο (ντεν έκω ιντερνετ στο σπίτι καρντιά μου) για να παίξει....

Κατά τις 12.00 τηλεφωνιόμαστε.

Εγώ: Περδικαλώ.

Άντρας μου: Έλα ομορφιά μου.

Εγώ: Όμορφη αλλά δούλα...

Άντρας μου: Τι κάνεις;

Εγώ: Σιδερώνω, αφού σκούπισα και σφουγγάρισα πάλι το σπίτι....

Άντρας μου: Θέλει βολτίτσα το μωρό μου;

Εγώ: Όχι, έχω τάσεις μαζοχισμού, τρελαίνομαι μες στους ατμούς, τον ιδρώτα και την ορθοστασία. Αφού μετά έλεγα να ξαναρχίσω από την αρχή και να σιδερώσω τα σιδερωμένα μην μου ξέφυγε καμιά τσαλάκα....

Άντρας μου: Κλείσε το σίδερο, κάνε μπανάκι, ντύσου και κάνε μου αναπάντητη να έρθω να σε πάρω...

Εδώ, μου το'κλεισε αναγνώστη μου, δεν πρόλαβα να πω κι άλλες εξυπνάδες...

Ήρθε, λοιπόν, με πήρε και με πήγε για μεζέδες και ουζάκια....















Ωραία φάγαμε, ωραία ήπιαμε ξεκινήσαμε να πάμε στην πεθερά μου. Ήταν και η γιορτή της μητέρας.

Της δώσαμε το λουλουδικό, ήπιαμε κι ένα καφέ και πάλι πίσω στο σπίτι.



Χθες λοιπόν, ήρθα στο γραφείο κρατώντας μια Χρυσή Ευκαιρία (κάνω και διαφήμιση). Λέω θα κάνω λίγη δουλειά και μετά θα αρχίσω τα τηλέφωνα.

Βρίσκω μία παίρνω τηλέφωνο:

Αυτή: Παρακαλώ (βαριεστημένο).

Εγώ: Καλημέρα σας, για την αγγελία τηλεφωνώ (ευγενική αλλά και επαγγελματίας).

Αυτή: Πόσων ετών είστε;

Εγώ: (από μέσα μου) Για προξενιό σε πήρα; (από έξω μου) 24.

Αυτή: Για ποια θέση ενδιαφέρεστε;

Εγώ: (από μέσα μου) Της λαντζιέρας. (από έξω μου) Αυτό που γράφει η αγγελία: γραμματέας - ρεσεψιόν.

Αυτή: Μάλιστα. Μπορείτε να έρθετε τώρα;

Εγώ: Σε μία ώρα πιστεύω να είμαι εκεί.

Μου έδωσε τα στοιχεία και μετά από κανά τέταρτο ξεκίνησα να πάω.

Φτάνω, χτυπάω κουδούνι, μου ανοίγει, ανεβαίνω και με κοιτάει λες και είδε εξωγήινο.

Εγώ εν το μεταξύ φοράω ένα σετάκι από πουκαμίσα φαρδιά, με φούστα φαρδιά μεχρι το πάτωμα, με τα χαμηλά σανδαλάκια μου, χαλαρή, άνετη, άβαφη και χαμογελαστή.

Αυτή όμορφο προσωπάκι, ούτε παχιά ούτε αδύνατη αλλά με στενά ρούχα, ένα μαλλί όρθιο κατα τόπους, ξασμένο κατά τόπους, ένα χάλι ολικά, με μούτρα και κάτι τακουνάρες που δυσκολευόταν να τις περπατήσει κιόλας.

Έφτασα νωρίς και αναγκάστηκα να περιμένω αρκετή ώρα.

Πες μου τώρα τι σόι επαγγελματικός χώρος είναι αυτός που παίζει Χατζηγιάννη, Βέρτη και Πλούταρχο;

Τέσπα.

Μετά από 20 λεπτά αναμονής έρχεται ένας κύριος (μπούλης, φλώρος από αυτούς που δεν αντέχεις ούτε χειραψία) με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω, δεν με ρωτάει καν το όνομά μου και μου λέει "Πέρασε κούκλα μου".

Δεν ξέρω για σένα αναγνώστη μου, αλλά εγώ σπάνια θυμώνω πραγματικά. Ψιλοτσαντίζομαι, ψιλοσπάζομαι αλλά μέχρι εκεί. Μη σου πω πως ενώ κάποιος μπορεί να εκνευριστεί με κάτι, εγώ περισσότερο στενοχωριέμαι και αρχίζω να αναλύω στο μυαλό μου το συμβάν.

Όταν όμως συμβαίνει, το καταλαβαίνω από τον ηλεκτρισμό που νιώθω να ξεκινάει από την σπονδυλική μου στήλη και να καταλήγει στο κέντρο του εγκεφάλου μου. Και τότε... δεν μου περνάει για ώρες και μου είναι δύσκολο μα πάρα πολύ δύσκολο να συγκρατηθώ.

Πες μου τώρα τι σόι επαγγελματίας είναι αυτός, που έχει μια υποψήφια υπάλληλο μπροστά του και την λέει "κούκλα μου" και της μιλάει και στον Ενικό.....

Σάλτα και πηδήξου ρε παπάρα... Με ξέρεις κι από χτες;

Του ρίχνω ένα βλέμμα, δεν βγάζω άχνα, προχωράω και κάθομαι.

Καθόμαστε, διαβάζει το βιογραφικό μου, με κοιτάει, ξαναδιαβάζει το βιογραφικό μου.

Παπάρας: Μόνο αυτά έχεις κάνει;

Εγώ: (με επικίνδυνα ήρεμη φωνή) Τι εννοείτε;

Παπάρας: Από προηγούμενες δουλειές εννοώ.

Εγώ: (από μέσα μου)Δουλεύω από τα 16 μου, έχω κάνει από σουβλατζού μέχρι εργάτρια κι από καθαρίστρια μέχρι γραμματέας και με ρώτας αν αυτά είναι όλα βρε μαλάκα; Που ολόκληρη η ζωή σου μια μέρα από τη δική μου; (από έξω μου) Το απαιτεί η θέση;

Παπάρας: Αλήθεια για ποια θέση έχεις έρθει;

Εγώ: (από μέσα μου) Της αναμορφώτριάς σου κι έχω ιδέες..... (από έξω μου) Γραμματέας Ρεσεψιόν, όπως το λέει η αγγελία.

Παπάρας: Αυτές οι θέσεις έχουν καλυφθεί. Υπάρχει η θέση του μάρκετινγκ και των δημοσίων σχέσεων.

Εγώ: Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, παίρνω βαθιά ανάσα και τον ρωτάω. Και γιατί δεν με ενημέρωσε η κοπέλα στο τηλέφωνο να μην έρθω καν;

Παπάρας: Μα γιατί δεν θες να δοκιμάσεις κι αυτό; Έχει πολύ καλές αποδοχές κι είναι πολύ καλή δουλειά γνωρίζεις κόσμο, επικοινωνείς.

Ούτε θυμάμαι τι του είπα, πάντως δεν τον έβρισα, μίλησα πολύ ευγενικά, άνοιξα την πόρτα κι έφυγα.

Δηλαδή αναγνώστη μου έχασα περίπου δύο ώρες από τη ζωή μου για μαλακίες...


Ευτυχώς που έχω και το μωρό μου, να μου λέει κάτι πράγματα...

Γυρίσαμε σπίτι κατά τις 19.00 χθες. Ο άντρας μου γέμισε την μπανιέρα να βγάλει τις σκόνες, τους στόκους, τις μπογιές και όλα τα κακά από πάνω του κι εγώ άρχισα να μαγειρεύω.

Καθόμαστε να φάμε:

Ατάκα που με έκανε να λιώσω Νο1:

"Αυτό είναι το ωραιότερο ψάρι που έχω φάει ποτέ μου."

Ατάκα που με έκανε να γίνω αλοιφή Νο2:

"Δεν απολαμβάνω τίποτα όσο αυτά που φτιάχνεις εσύ."

Ατάκα που έκανε τα πόδια μου να λυγίσουν Νο3:

"Μια ζωή ονειρευόμουν να βρω μια γυναίκα σαν κι εσένα."

Τι άντρα έχω.....

Τραγούδια ημερών:




9 σχόλια:

gnostosagnostos είπε...

χρυσαφι λεω εγω... ;)

tsop είπε...

Όοποιος χάνει στα επαγγελματικά, κερδίζει στην αγάπη!!!

Καλησπέρες!!!

Miss Pink είπε...

αχ κουκλίτσα μου σε καταλαβαίνω απόλυτα..
πριν 3 χρόνια έψαχνα εντατικά για δουλειά για κανα δυο μήνες..
είχα μάθει όλες τις αγγελίες απέξω σε όλες τις παραλλαγές τους...
οι περισσότερες είναι στο στύλ που περιγράφεις..
άσχετη αγγελία - θέση πωλητή...!!!
λες και αμα πας εκεί θα σε πείσουν να κάνεις κάτι που δεν θες...
μπιαχ...

delfinoula είπε...

γνωστός άγνωστος - Τα ίδια λέω κι εγώ :)))

Blogger girl - Ένας συμβιβασμός δεν μπορεί να γίνει;;;

Κατερίνα - Ασ'τα... Καλώς ήρθες!

Καλημέρα σε όλους!

Tyler Durden είπε...

ωραίο υποκατάστατο για το γκολφ χάρισες στον άντρα σου γιατί το αληθινό είναι από τα πιο αντιοικολογικά, ενεργοβόρα και υδροβόρα σπορ που έχει σοφιστεί ο άνθρωπος και εξαιτίας του κινδυνεύουν με λειψυδρία ολόκληρες χώρες και περιοχές.

διάβασε εδώ

Matriga είπε...

Δελφινούλα μου, τι όμορφη κατάθεση είναι αυτή. Και τι γλύκα μου άφησε στο τέλος... Μπράβο μάτια μου, ωραία τα είπες για τον εργοδότη και πιο ωραία ακόμη στα είπε ο καλός σου. Να είσαστε πάντα καλά!!

Μια τρελαμένη από έρωτα εκολαπτόμενη φιλενάδα :)

Υ.Γ. 1) Πολύ αγαπημένο το τραγούδι Γι'αυτό σ'αγαπώ. Βρίσκω κάποια κοινά σημεία σε μας τελικά. Είμαι τρελά ερωτευμένες με 2 φανταστικούς άνδρες και βάλαμε το ίδιο τραγούδι για να εκφράσουμε τον έρωτά μας... Θυμάσαι:
http://shell-land.blogspot.com/2009/04/i-m-your-angel.html

2) Θα έχω υπόψη μου ότι ψάχνεις για δουλειά. Kαλή τύχη κοριτσάκι μου :)

korinoskilo είπε...

απολαυσα την αφιγηση σου :)))))
μεσα στο προγραμμα ειναι ολα :)


καλο απογευμα

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Φτου-φτου μην σας ματιάσω! Οσο για τα προβλήματα, μην σε στεναχωρούν καθόλου, είναι ασήμαντα μπροστά σε τέτοια αγάπη :)

Μάτα είπε...

Που ήταν ο μπούλης χθες που είχα νεύρα να ξεσπάσω λίγο;;;;;;
Την επόμενη φορά φώναξέ με λέμε!!!

Φιλιά και να περνάς πάντα όμορφα καλή μου!