Αμάν πια, με βαρέθηκα!

Όλο μαύρα στα γράφω αναγνώστη μου.

Αφού κι εγώ δεν με διαβάζω πια.

Τα γράφω στα γκαβά.

Γιατί εγώ ξέρω τυφλό σύστημα, αλλά όχι από αυτό που κοιτάς την οθόνη και γράφεις αλλά που κοιτάς το πληκτρολόγιο και μόνο αυτό.

Κοίταξε να δεις ανγνώστη μου. Μπορεί να περνάω της ψυχής μου τον τάραχο και να μην βλέπω και πολύ φως στο τούνελ (όχι Νικολούλη βρε, συγκεντρώσου) , αλλά δεν είμαι και να πεθάνω.

Συγχύζομαι ώρες ώρες αλλά εντάξει...

Τύπου χθες μπήκαμε στο σπίτι το βράδυ και μες στο σκοτάδι έφαγα μια σούπα (έφαγα τα μούτρα μου, κοινώς σαβουρδιάστηκα) ... γέλαγα μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Ο καλός μου το πήρε λίγο βαριά. Και χήρος και άφραγκος; Δε λέει.

Πάω και καλύτερα με την αρρώστια μου. Η αντιβίωση με πιάνει σιγά σιγά.

Έχουμε και ραντεβού για να κλείσουμε δουλειά σε λίγες μέρες. Αν όλα πάνε καλά, αναγνώστη μου, μέχρι το τέλος της εβδομάδας, θα έχω βγει από το λούκι λίγο πολύ.

Ετοιμαζόμαστε να πουλήσουμε και το αμάξι. Σιγά σιγά όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Αλλά έχω και κάτι να πανηγυρίζω...

Ποιος πήρε το κύπελλο χθες στο βόλλεϋ βρε; Ποιος;

Καλά το κατάλαβες...

Φωτογραφία από ερυθρόλευκο μετερίζι

Τραγούδι ημέρας: