Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Τα πάντα όλα.

Γεια σου αναγνώστη μου τσίφτη και καραμπουζουκλή.

Τα νέα έχουν ως εξής:

Εξακολουθώ να είμαι άρρωστη και μάλιστα είναι το χειρότερο ξέσπασμα εδώ και χρόνια.

Τελικά το αποφασίσαμε. Φεύγουμε. Τώρα πια το μόνο που μας μένει είναι να ορίσουμε το πότε. Αλλά δεν εξαρτάται κι από εμάς, βλέπεις. Πάντως ορισμένες διαδικασίες τις έχουμε ξεκινήσει σιγά σιγά.

Με το ρεύμα κομμένο στο σπίτι, την βγάζουμε όλη μέρα στο γραφείο. Ως πότε θα μπορούμε να το κάνουμε κι αυτό... Άγνωστο. Δεν βαριέσαι. Περιπέτεια.

Προχθές είχα μια συζήτηση με μιά "φίλη" μου.

Φίλη μου:"Πώς πας;"

Εγώ:"Σκατά."

"Και τι θα κάνεις;"

"Θα φύγω."

Κι άρχισε το λογίδριο. Πού θα πας, τι θα κάνεις και μείνε και θα φτιάξουν τα πράγματα.

Κάτσε να στο αναλύσω αναγνώστη μου, γιατί αυτηνής της το έκοψα, έκλεισα το τηλέφωνο και μου έμεινε απωθημένο να τα πω.

Είμαι 24 χρονών. Παλεύω από πιτσιρικάκι 7 χρονών να λύνω προβλήματα. Σου φαίνεται υπερβολή αυτό που σου λέω, αλλά πίστεψε με, δεν υπερβάλλω καθόλου. Στα 16 μου βρέθηκα να παλεύω για μαλακίες αλλωνών και να βγάζω κόμπρες από τρύπες ενώ οι άλλοι απλά με κοιτάζανε. Κοινώς έχω ψηθεί αρκετά. Λιγότερο από άλλους, περισσότερο από άλλους. Δεν μπαίνω στην διαδικασία της σύγκρισης. Στο κάτω κάτω της γραφής για μένα μιλάω όχι για τον απέναντι. Τα δικά μου ξέρω. Αλλά τώρα πια έχω φτάσει σε ένα σημείο που βλέπω τα πράγματα με λίγο πιο ενήλικο μάτι. Μέχρι χθες παιδί ήμουν (και είμαι ακόμη) κι έλεγα δεν βαριέσαι θα φτιάξει και κάποια στιγμή η κατάσταση. Θα ηρεμήσω βρε παιδί μου κι εγώ. Θα έχω μεν προβλήματα, αλλά δεν θα είναι τόσο σοβαρά. Δεν θα σκάω μέχρι να τα λύσω. Ούτε θα είναι και το ένα πάνω στο άλλο να μην μπορώ να πάρω ανάσα.

Αλλά κι αυτό... Του είπαν του τρελλού να χέσει κι αυτός...

Σε όλη μου την ζωή 3 ημέρες έχω να θυμάμαι ηρεμίας. 3!

Όταν πρωτογνώρισα τον άντρα μου με πήρε και φύγαμε για ένα νησί. 6 ημέρες μείναμε εκεί. Τις πρώτες μέρες αισθανόμουν περίεργα. Ήταν οι πρώτες μέρες μας μαζί κι ήμουν επιφυλακτική. Αλλά τις 3 μέρες μετά από αυτό... Άδειασε το κεφάλι μου τελείως. Ήταν μόνο θάλασσα, ήλιος, φαγητό και έρωτας.

Δεν λέω να πάω σε αυτό.

Αυτό ήταν διακοπές εξάλλου.

Αλλά βρε αναγνώστη μου, πες κι εσύ, μία μέρα στην εβδομάδα, έστω στο μήνα, δεν την δικαιούμαι κι εγώ να μην πρέπει να ασχοληθώ με τίποτα; Να αδειάσει το κεφάλι μου;

Θα μου πεις, αν φύγεις, θα το καταφέρεις αυτό;

Κοίταξε αναγνώστη μου. Πρώτα απ' όλα έχω κάποια οικογενειακά θέματα που αν δεν φύγω δεν θα ησυχάσω. Αν δεν μας χωρίσουν ωκεανοί και ήπειροι εγώ ηρεμία δεν θα βρω. Έπειτα, βλέπω ειδήσεις και μου'ρχεται να σπάσω την τηλεόραση με το κεφάλι μου. Τόση κοροϊδία μες στα μούτρα μου δεν την αντέχω. Τίποτα δεν λειτουργεί, τίποτα από ό,τι δικαιούσαι δεν το παίρνεις.

Παράδειγμα.

Ξεκινάμε να ανοίξουμε την επιχείρηση. Ψάχνω για επιδότηση. Ρωτάω, "πήγαινε στον ΟΑΕΔ" μου λένε. Επικοινωνώ με τον ΟΑΕΔ "Γεια σας, είμαι νέα, απόγονος πολύτεκνης οικογένειας, ανύπαντρη και ξεκινάω δική μου επιχείρηση, δικαιούμαι κάτι;"'Όχι" χωρίς δεύτερη συζήτηση. Περνάει ένας χρόνος, ξανακούω ότι έχει πρόγραμμα ο ΟΑΕΔ, καινούριο αυτή τη φορά. Να πάω λέω. Τα ξαναλέω όλα από την αρχή. Μου λέει "έχουμε ένα πρόγραμμα από πέρυσι, αλλά δεν το δικαιούστε, γιατί δεν έχετε κάνει ένα σεμινάριο, πριν την ανοίξετε την επιχείρηση"...

Ξέρεις πώς βγήκα από τον ΟΑΕΔ; Βαπόρι... Έκλαιγα από τα νεύρα μου. Πέρασα και το δρόμο απέναντι χωρίς να κοιτάξω. Πώς δεν σκοτώθηκα κιόλας.

Και τέτοια έχω να σου λέω... Χρόνο να'χεις να διαβάζεις.

Κουράστηκα βρε αδερφέ.

Τώρα εγώ λέω να πάω στην Αυστραλία. Το ξέρεις ότι με το που θα πατήσω το πόδι μου εκεί δικαιούμαι 200$ την εβδομάδα ως επίδομα και ότι μου επιδοτεί το κράτος την αγορά σπιτιού έως και 20% της τιμής αγοράς; Κι ότι υπάρχει ανοικτό πανεπιστήμιο που μπορώ να πάω να σπουδάσω χωρίς καμία χρέωση; Ακόμη κι από το σπίτι μου; Κι ότι αν κάνω παιδί έχω τέτοιες παροχές που δεν τις έχω ονειρευτεί καν; Όχι ότι θα κάνω το παιδί για τις παροχές, μην το πάρεις στραβά. Αλλά να ξέρω ότι θα μπορώ να τα βγάλω πέρα.

Αλλά αρκετά σε κούρασα αναγνώστη μου. Φτάνει για σήμερα. Σε πήρα και μονότερμα...

Κατόρθωμα ημέρας : Είμαι με : Depon, Mesulid, Zantac και Zinadol και είμαι με τα σάλια στο στόμα μου, τα μάτια μου ανοικτά κι επικοινωνώ ακόμη με το περιβάλλον. Θηρίο είμαι ρε πούστη... Πολύ με θαυμάζω.

Τραγούδι ημέρας :




Ώπα!

5 σχόλια:

Μάτα είπε...

Αυτή η ανάρτηση θα μπορούσε να είχε γραφτεί από μένα! Για τους ίδιους σχεδόν λόγους που γράφεις κι εσύ τα βρόντηξα κι εγώ και έφυγα από την Ελλάδα. Και δεν το μετάνοιωσα καθόλου που έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου παρόλο που μου λείπει καμμιά φορά η πατρίδα.
Μακρυά κι αγαπημένοι και πάνω απ΄όλα ήρεμοι λέω εγώ!

Πραστικά σου και φιλάκια

delfinoula είπε...

τι να σου πω βρε κούκλα μου. Φοβάμια όμως ότι όταν φτάσω θα με πιάσει καμιά κατάθλιψη και θα κλαίω όλη μέρα. Είμαι και μαζόχα εγώ μη με βλέπεις έτσι. Όποτε θες στείλε e-mail ε; delfinoula@yahoo.gr

ΛΕΩΝ είπε...

Κοίτα κάτι. Τα προβλήματα που αφήνεις πίσω φεύγοντας, ενώ θα πρέπει να αντιμετωπίσεις μένοντας, τα παίρνεις μαζί σου. Δεν εξαφανίζονται, σ΄ακολουθούν και σε στοιχειώνουν. Και βέβαια δεν μιλώ για θέματα του τύπου λεφτά, δουλειά κτλ.αλλά για τα προσωπικά προβλήματα.
Καλό κουράγιο Δελφινούλα, θα τα λέμε!

korinoskilo είπε...

εγω παντα ειμαι της γνωμης .... κανε αυτο που θες να κανεις ... γιατι αργοτερα θα το μετανιωσεις που δεν το εκανες .....

αν νομιζεις οτι θα ξεφυγεις... καντω.... σιγουρα απο πρακτικης πλευρας τα πραγματα ειναι καλυτερα εκτος ελλαδας

καλησπερες

delfinoula είπε...

ΛΕΩΝ - Σ'ευχαριστώ για τη συμβουλή. Κι έχεις δίκιο. Αλλά τουλάχιστον θα είμαι πολύ μακριά για να με πληγώσουν κι άλλο. Δεν θα μαθαίνω νέα τους για να στενοχωριέμαι.Γιατί αυτό κάνουν τώρα. Στέλνουν απεσταλμένους να μου λένε πράγματα που ξέρουν ότι θα πληγωθώ αν τα μάθω. Αυτή τη στιγμή κανένας δικός μου άνθρωπος δεν ξέρει ότι φεύγω. Οπότε σταματάει αυτό το σκάλισμα στην πληγή. Θα το ήθελα πολύ να τα λέμε. Σ'ευχαριστώ για την ευχή.

korinoskilo - Βασικά για πρακτικούς λόγους το κάνουμε αυτό. Αλίμονο αν ξεσηκωνόμασταν να φύγουμε για μια χούφτα ανθρωπάκια. Αλλά θέλω να το δοκιμάσω αυτό. Κι όπου βγει. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη. Τρελαίνομαι για ταξίδια και για αλλαγές. καλησπέρες.