Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Σκέφτομαι και γράφω.

Έχει βάλει στο κανάλι Classics του Foxtel (συνδρομητική, εδώ δεν έχει πολλά κανάλια δωρεάν αναμετάδοσης, 5-6 και πολλά λέω) το έργο με την Βαρβάρα Στρέιζαντ και τον Ρομπέρτο Ρέντφορντ ῾The way we where῾ (δεν θυμάμαι ελληνικό τίτλο).

Αυτή η ταινία πάντα με εκνευρίζει ασύστολα.

Πάντα βρίζω και κλαίω στο τέλος.

Γιατί μπορούσαν να τα έχουν καταφέρει μια χαρά και τα κάνανε σκατά.

Για μένα το να είσαι με έναν άνθρωπο έχει την απλή του πλευρά αλλά και την πολύπλοκη.

Εξηγούμαι.

Η απλή μεριά είναι το να περνάς καλά κι εσύ κι ο άλλος.

Το σεξ, η πλακίτσα, το καλαμπούρι, να μαγειρέυουμε μαζί, να κάνουμε πράγματα μαζί, να γελάμε, να συζητάμε.

Η πολύπλοκη μεριά είναι το να κάνεις πράγματα για τον άλλο.

Το να προσφέρεις.

Το να εκφράζεις την αγάπη σου με τον τρόπο που την εννοείς.

Αυτό είναι το κομμάτι που ο καθένας μας το πιάνει διαφορετικά.

Άλλος λέει ότι αγαπάω σημαίνει αφήνω τον άλλο ελεύθερο, δεν τον καταπιέζω .

Άλλος ότι τον δέχομαι όπως είναι.

Άλλος να είμαι εκεί στα εύκολα και στα δύσκολα.

Κοινώς η λέξη αγάπη έχει διαφορετικό νόημα για τον καθένα.

Για κάποιους είναι όλα τα παραπάνω μαζί (moi!)

Απλά όλοι μας κάπου κολλάμε, κάπου επιμένουμε.

Για κάποιους δεν έχει καν νόημα.

Δεν την ψάχνουν καν.

Δεη γκοου γουιθ δε φλοου που λένε.

Αλλά αυτοί είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Έβλεπα λοιπόν που λες το εργάκι (το παραπάνω, όχι τσόντα, συγκεντρώσου) και σε μια σκηνή του έργου έχουν χωρίσει αυτοί οι δύο και συζητάνε τι μπορούν να κάνουν στην περίπτωση που τα ξαναβρούνε να μην τα ξανακάνουνε σκατά.

Στην ερώτηση αυτηνής για το τι πρόβλημα υπάρχει, αυτός της απαντά ότι τον πιέζει πολύ.

Κι αυτή απαντά ότι θέλει το καλύτερο γιἀυτόν, γιἀυτό τον πιέζει.

Ταυτίστηκα.

Χαζό θα μου πεις.

Να ταυτίζομαι με ταινίες και ανύπαρκτους χαρακτήρες.

Αλλά συμβαίνει.

Είμαι 6 χρόνια με τον άντρα μου.

Με τον οποίο είμαι καψούρα.

Ερωτευμένη, καβλωμένη, καψουριάρα όσο δεν πάει.

Ο άντρας μου εκφράζει την αγάπη του με το να προσπαθεί να με κάνει καλύτερη.

Χρησιμοποιεί την πείρα και την γνώση του για να ξυπνάει εμένα.

6 χρόνια που λες, εκείνος πιέζει.

Πιέζει να γίνω καλύτερη νοικοκυρά, καλύτερη επαγγελματίας, καλύτερη γκόμενα.

Τα πρώτα 2 χρόνια οι όποιοι καυγάδες μας ήταν γιἀυτό το θέμα.

Εκείνος να πιέζει κι εγώ να επαναστατώ.

῾Δεν γουστάρεις, διώξε με῾ να λέω εγώ.

῾Δεν είναι θέμα αν γουστάρω ή όχι, είναι θέμα να φτάσεις τις δυνατότητές σου. Να γίνεις αυτό που γεννήθηκες να είσαι. Να φτάσεις το ζενίθ σου. Να διώξεις τους φόβους σου και να φτάσεις το στόχο. Βλέπω ότι μπορείς, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν προσπαθείς῾ να λέει εκείνος.

Εγώ όμως είμαι και πολύ εγωίστρια.

Δεν αντέχω να σου πω ῾δεν μπορώ῾.

Δεν έχω χειρότερο πράγμα από το να αρχίσω κάτι και να το παρατήσω στη μέση γιατί δεν μπόρεσα να το κάνω.

Γιατί βαρέθηκα, δεν γούσταρα, δεν μ᾽άρεσε δεν έχω θέμα.

Αλλά αν το παράτησα γιατί δεν είχα τις ικανότητες να το κάνω, μπορώ να πάω να φουντάρω από κανά μπαλκόνι.

Γιἀυτό και είμαι ολίγον τι κολώστρα στο να αρχίσω κάτι.

Αν δεν είμαι έστω και υποψιασμένη ότι μπορώ να κάνω κάτι, δεν δοκιμάζω καν.

Αυτό τον άντρα μου μπορεί να τον τρελάνει.

Σαν τη δουλειά που κάνω τώρα.

Έμεινα χωρίς δουλειά πέρισυ τον Δεκέμβρη.

Παρένθεση:

Πήγα και της έδωσα (της εργοδότριας) τις στάνταρ (βάση νόμου έτσι πρέπει να κάνεις) 2 εβδομάδες προθεσμία γύρω στις 15 του Δεκέμβρη.

Λέω θα σταματήσω εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, θα έχω μαζέψει και κανά φραγκάκι να τη βγάλουμε μέχρι να ξαναβρώ δουλειά.

Αμ δε!

Με απέλυσε γιατί είχα το θράσσος να παραιτηθώ.

Σοβαρά μιλάω.

Είχε ένα μαλάκα εκεί μέσα που επειδή την πήδαγε μας έκανε το αφεντικό όταν έλειπε αυτή.

Της είπα ότι αν μου ξαναμιλήσει έτσι αυτός, θα του χώσω το κεφάλι στην μηχανή του καφέ.

Τον μάζεψε.

Μέχρι που μια μέρα κάτι μου είπε χοντρό για την Ελλάδα (δεν θυμάμαι κιόλας πάει καιρός) και τον πήρε ο διάολος.

Όταν τους έβαλα και τους δύο κάτω να το λύσουμε, αυτή μου το έπαιξε Πόντιος Πιλάτος.

῾Δικό σας θέμα, εγώ δεν πρόκειται να ασχοληθώ καθόλου῾.

Ε και της είπα κι εγώ σου δίνω δύο εβδομάδες προθεσμία να βρεις άλλο άτομο.

Με πήρε τηλέφωνο δυο μέρες μετά να μου πει ότι δεν της αρεσε που παραιτήθηκα ενώ αυτή μου έκανε τη χάρη να με πάρει στη δουλειά.

Την πήρε κι αυτή ο διάολος και ήρθε στα ίσα της.

Αλλά εγώ και χωρίς δουλειά έμεινα και χωρίς φράγκο τα Χριστούγεννα.

Κλείνει η παρένθεση.

Μου σύστησε λοιπόν η Τ. (βλέπε σειρά προηγούμενων ποστ) μία που κουμαντάριζε ένα δικηγορικο γραφείο στο οποίο έψαχναν ρεσεψιονιστ.

Με πήρανε.

Αλλά παρτ τάιμ.

Τρεις εβδομάδες μετά συζητάω με τους συνεταίρους (δύο δικηγόροι, ένας Έλληνας και ένας Αυστραλός) να μου πουν τι θα γίνει στο μέλλον, αν δηλαδή θα είμαι φουλ τάιμ αλλά μου λένε μόνο παρτ τάιμ.

Τους ενημερώνω ότι θα ψάξω για άλλη δουλειά και την επόμενη μέρα με περίμεναν τρεις φάκελοι.

Οι δύο είχαν συστατικές επιστολές, με τα καλύτερα λόγια μέσα, από τους δύο συνέταιρους με σφραγίδες και υπογραφές.

Ο άλλος ένα χαρτζιλικάκι για τα έξοδα της ανεύρεσης εργασίας.

Έκατσα λοιπόν κι έφτιαξα ένα βιογραφικό που δεν πολυβλεπότανε (τώρα που το θυμάμαι).

Το έστειλα με μειλ, πήγα σε μερικές συνεντεύξεις αλλά τον κατάπια (όχι απλώς τον ήπια).

Έρχεται ο άντρας μου σπίτι μια μέρα και μου λέει ότι πρέπει να βρω επειγόντως καλή δουλειά γιατί δεν τη βγάζουμε.

Μου την ψιλοχοντροείπε ότι δεν σοβαρολογώ, ότι μαλακίζομαι κλπ. κλπ.

Κλάμα εγώ, στενοχώρια.

Σκεφτόμουν λοιπόν τι πιο δραστικό από το να παίρνω τηλέφωνα και το να πηγαίνω σε συνεντεύξεις μπορούσα να κάνω;

Πήγα για δουλειά στο δικηγορικό (δεν είχα και υπολογιστή) και έφτιαξα άλλο βιογραφικό.

Σούπερ ντούπερ ουάου, με γραφικά, με πολλές λεπτομέρειες, με τις επιστολές επάνω.

Χαμός σε λέω.

Εκτύπωσα 15 τον αριθμό.

Την άλλη μέρα δεν δούλευα.

Ξύπνησα στις 6.

Έφυγα στις 7.

Περπάτησα όλη τη γύρω περιοχή από το σπίτι και όπου έβλεπα λογιστικό γραφείο, μεσιτικό γραφείο, τράπεζα, δικηγορικό έμπαινα μέσα κι έδινα βιογραφικό ή ακόμη κι επιτόπου συνέντευξη.

Περιζήτητη η δικιά σου.

Στον άντρα μου είπα τι είχα κάνει αφού είχα πάει σπίτι.

Εντυπωσιάστηκε το παιδί μου. Με είδε στην επίθεση και φτιάχτηκε.

Την άλλη μέρα με παίρνει τηλέφωνο ο σημερινός μου διευθυντής (με τον οποίο έχω πολύ σοβαρή συζήτηση την Δευτερά, αλλά δεν είναι της παρούσης) και μου ζητάει ραντεβού για να μιλήσουμε.

Έλληνας, πράγμα που με έκανε πολύ επιφυλακτική.

Αλλά δεν με έπαιρνε καθόλου να μουρμουρίσω.

Πήγα λοιπόν στο ραντεβού και συνάντησα αυτόν κι άλλο ένα στέλεχος εκεί.

Μπήκαμε στο γραφείο και αρχικά προσπάθησε να με κάνει να ψαρώσω.

Όταν είδε ότι δεν κούνησα βλέφαρο, μπήκε στο ψητό.

῾Αυτό που μου άρεσε και σε πήρα τηλέφωνο, είναι ότι είσαι μαγκάκι. Μπήκες μέσα, είπες είμαι αυτή, αν θέλετε πάρτε με τηλέφωνο. Ειδικά για κάποια που έχει έρθει πρόσφατα στην Αυστραλία αυτό έιναι κάτι σπάνιο. Εγώ σε θέλω στη δουλειά, αλλά πρέπει να περάσεις από συνέντευξη με την διευθύντρια προσωπικού, με την οποία πρέπει να μιλήσεις μόνο αγγλικά. Αν δεν σε δεχθεί εκείνη, δεν μπορώ να κάνω τίποτα εγώ. Μπορείς;῾

Άρχισα να μιλάω στα αγγλικά και του έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα.

Κλείσαμε ραντεβού με την Διευθύντρια προσωπικού μια εβδομάδα μετά.

Μιάμιση ώρα συνέντευξη.

Μόνο τι ζώδιο είμαι δεν με ρώτησε.

Υποθετικές καταστάσεις, ερωτήσεις γνώσεων, ερωτήσεις εμπειρίας.

Βγήκα έξω απογοητευμένη.

Η δουλειά πάρα πολύ καλή.

Είχαν κάνει αιτήσεις και άτομα από το εξωτερικό (τους πήραν συνέντευξη μέσω Skype).

Γύρω στα 40 άτομα είχαν κάνει αίτηση για την δουλειά.

Δεν ήμουν ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα.

Πίστευα ότι έπρεπε να τα έχω πάει καλύτερα.

Αλλά έπαθα και το άλλο.

Η δουλειά αυτή είναι σε έναν τομέα που εγώ δεν είχα καθόλου πείρα.

Το φοβήθηκα.

Σε σημείο που σκεφτόμουν ότι ακόμη και να μου τη δώσουν τη δουλειά καλύτερο θα ήταν να μην τη πάρω από φόβο μη τα κάνω σκατά.

Μόνο που σκεφτόμουν την περίπτωση να μην την πάρω την δουλειά, με έπιανε η καρδιά μου γιατί θα απογοήτευα τον άντρα μου.

Κι όταν σκεφτόμουν να την πάρω σκεφτόμουν τι σκατά θα έκανα για να μην περάσω καν το κατώφλι.

Σχιζοφρένεια μιλάμε.

Δυο μέρες μετά με πήρε τηλέφωνο η διευθύντρια.

῾Καταρχάς να σου πω ότι η συνέντευξη μαζί σου ήταν εξαιρετική, από τις καλύτερες που έχω κάνει ποτέ. Πήρα τηλέφωνο και τους προηγούμενους εργοδότες σου, οι συστάσεις σου είναι καταπληκτικές῾

Τώρα θα πει ῾αλλά δεν μας κάνετε῾ έλεγα μέσα μου.

῾Δεν έχω άλλη επιλογή παρά να σου δώσω τη θέση᾽.

Ο άντρας μου δίπλα μου με σκούνταγε.

Είχα μείνει παγωτό.

Την ευχαρίστησα, μου έδωσε οδηγίες για τα απαραίτητα χαρτιά που έπρεπε να βγάλω πριν να πιάσω δουλειά και κλείσαμε.

Πρώτη φορά ούρλιαζα έτσι για δουλειά.

Μετά με έπιασε η τρομάρα.

Το λέω στον άντρα μου.

Με αγριοκοίταξε.

῾Ξεκολλά῾

Όταν βγήκα από το σπίτι εκείνο το πρωί για να πάω πρώτη μέρα στη νέα μου δουλειά, τρέμανε τα πόδια μου.

Τρεις διπλούς εσπρέσσο κι οκτώ τσιγάρα έκανα απἔξω, μιας κι είχα πάει τρία τέταρτα πιο νωρίς.

Μόλις πάτησα όμως το πόδι μου μέσα….

Θυμήθηκα τον άντρα μου κι όλα όσα μου λέει όταν κολώνω.

Κοντά ένα χρόνο μετά…

Σκέφτομαι ότι, αν, αναγνώστη μου, δεν με πίεζε έτσι ο άντρας μου, ακόμη στα καφέ και στις μαλακίες θα ήμανε.

Ευχαριστώ τσυχή τσι τσυχής μου!

4 σχόλια:

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Θαυμάσιο αλλά εσύ delfinoula παίρνεις από πίεση. Στο έργο το 'πιέζεις' ήταν κάτι σαν το 'να χωρίσουμε λίγο γα να σκεφτώ', δικαιολογία δηλαδή. Πιέζεις τότε (κι ακόμα ίσως) σήμαινε πως η συγκεκριμένη ήταν απαιτητική κι ο άνδρας (τότε μόνο;) ήθελε μια υποτακτική που να τον ανεβάζει. Μαζί με την αναμφισβήτητη διαφορά στην εμφάνισή τους (ωραίος άνδρας-μη ωραία γυναίκα) ήταν προφανώς καταραμένο.
Γι αυτό έγινε clasic, όπως όλοι οι doomed έρωτες που προφανώς δεν είναι σαν το δικό σας.
Σου εύχομαι πάντα τέτοια!

Lyriel Bee είπε...

Πόσο απολαμβάνω να σε διαβάζω δε λέγεται! Έχεις μια ροή ρε παιδί μου ;) Θέλει σκούντημα μερικές το πουλάκι να πετάξει κοπελιά, πολύ καλά το κατάλαβες κι εσύ και ο άντρας σου. Θα συμφωνήσω, αν και ανήκω κι εγώ στην κατηγορία που δεν μου αρέσει να με πιέζουν, όταν όμως γίνεται από αγάπη, τότε λέγεται tough love. Και το δέχομαι και λέω κι ευχαριστώ.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Το ότι τον ευχαριστείς, τα λέει όλα. Και από όσα γράφεις, ισορροπείτε μια χαρά! Πάντα τέτοια Δελφινάκι μου!

delfinoula είπε...

Δάφνη Χρονοπουλου:

Δάφνη μου σἐυχαριστώ πολύ (για την πίστη στις αντοχές μου).

Κάποια μέρα θα το κουβεντιάσουμε το εργάκι πιο εκτεταμένως.

Να᾽σαι καλά και για την ευχή και να ευχηθώ τα καλύτερα και δι υμάς.

Lyriel:

Είπες ό,τι ακριβώς ήθελε να ακούσει η συγγραφεύς μέσα μου κι έγινα κοκόρι.

Ούτε κι εμένα μἀρέσει καλή μου.

Ξέρεις τι σκληρές αλήθειες έχω ακούσει εγώ από τον άντρα μου.

Να σφαδάζεις αλλά να ξέρεις ότι έχει δίκιο και να τρελαίνεσαι ακόμη πιο πολύ.

Δύσκολο αλλά κοίτα που σε πάει αν τα αφήσεις!

Φιλί.

Giorgia:

Κορίτσαρε σἐυχαριστώ. Παρομοίως και φιλί.