Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Λέω εγώ, διαβάζεις εσύ και ό,τι γίνει, έγινε....

Ψήφισες, αναγνώστη μου;

Εγώ ψήφισα.

Δεν ψήφισες; Γούστο σου και καπέλο σου.

Αλλά εγώ και ψήφισα και πήγα για μπάνιο.

Και προχθές και χθες.

Διαβάζω, βλέπω στην τηλεόραση και ακούω σε συζητήσεις, εδώ και μέρες, να τίθεται ένα θέμα.

Μετανάστες.

Νιώθω ότι πρέπει να πω κι εγώ τη γνώμη μου, έστω κι αν σε κάποιους δεν γίνω αρεστή.

Δεν είμαι ακροδεξιά, δεξιά ή οτιδήποτε τέτοιο.

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.

Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες που μπορούν να κάνουν έναν ανθρωπο να φύγει από τη χώρα του.

Όπως αντιλαμβάνομαι (δεν την νιώθω, αλλά μπορώ έως ενός σημείου να το καταλάβω, αφου είναι αρκετά πιθανό να το κάνω κι εγώ) και την δυσκολία του να αφήνεις τον τόπο σου και μάλιστα συχνά υπό τις χειρότερες συνθήκες.

Αλλά τη στιγμή, που αυτή η κατάσταση, εμένα μου δυσκολεύει τη ζωή, δεν μπορεί η συμπόνια κι η κατανόηση να με κάνουν να σωπάσω.

Να με κάνουν απαθή.

Και όχι αναγνώτη μου δεν νιώθω ότι γίνομαι σκληρή όταν λέω ότι φτάνει πια, δεν πάει άλλο.

Το γραφείο μου βρίσκεται σε ένα σημείο του Κέντρου. Απ'έξω περνούν καθημερινά πάρα πολλοί άνθρωποι.

Οι αναλογία είναι 2/10 να είναι Έλληνες.

Και να σκεφτείς ότι εγώ ήρθα εδώ για να πιάνω πελάτες και από τους περαστικούς.

Παρακάτω.

Εγώ κάνω οικοδομικές εργασίες.

Πληρώνω ενοίκιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Πρέπει να δίνω αποδείξεις, τιμολόγια στους πελάτες μου. Πρέπει να πληρώνω φόρους, να αποδίδω Φ.Π.Α.

Αν δεν το κάνω, θα κλείσω.

Εγώ.

Γιατί ο αλλοδαπός, που σου γνώρισε ο τάδε, παίρνει μεν τα μισά λεφτά από αυτά που σου ζητάω εγώ, αλλά δεν έχει να κάνει τίποτε από τα παραπάνω.

Επίσης η δουλειά που θα σου κάνει, σε ένα χρόνο, το πολύ δύο, θα πρέπει να την ξανακάνεις, ενώ αν στην κάνω εγώ θα είσαι οκ για δέκα χρόνια.

Και σου δίνω και γραπτή εγγύηση εργασιών.

Και στην παραδίδω και στον χρόνο που συμφωνήσαμε.

Δύο λοιπόν τα κρατούμενα.

Επόμενο (που έιναι και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω γι'άυτό το θέμα).

Χθες ήμουνα θάλασσα. Μπαίνω μέσα στο νερό, πλάτσα πλούτσα. Ο άντρας μου στην παραλία, διαβάζει εφημερίδα.

Ξαφνικά έρχονται μπροστά μου δύο αλλοδαποί. Κολυμπάνε γύρω γύρω από εμένα, με κοιτάνε περίεργα, (είμαστε και στα βαθιά), με χάχανα και να μιλάνε σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω.

Έχω φοβηθεί.

Αλλά επειδή φοβάμαι επίσης μην τους δει ο καλός μου κι έχουμε τρεχάματα, βουτάω μακροβούτι, κολυμπάω και στα γρήγορα βγαίνω έξω.

Τον παρότρυνα να μπει να κάνει μια βουτιά και να φεύγουμε σιγά σιγά.

Μπαίνει ο άντρας μου στο νερό, ματιές γελάκια και τα σχετικά, και ξαφνικά έρχεται ο ένας αλλοδαπός εκ των δύο, στέκεται δύο μέτρα μπροστά μου, με το χέρι πάνω στο πουλί του (πάνω από το μαγιό) και χαμογελάει.

Πες μου εμένα τώρα τι κάνω;

Θα μου πεις, κάτσε ρε συ delfinoula, αυτά μπορεί και ένας Έλληνας να τα κάνει.

Ναι καλή μου αλλά τον Έλληνα δεν τον φοβάμαι τόσο γιατί αν του κάνω οτιδήποτε έχει κάτι να χάσει. Μια δουλειά, μια οικογένεια, ένα σπίτι. Κάτι.

Ο αλλοδαπός χέστηκε. Τα μαζεύει και πάει αλλού. Δεν έχει τίποτα να χάσει.

Και ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα να χάσει, είναι επικίνδυνος...

Κάποτε είχαν κλέψει το μαγαζί του πατέρα μου.

Ο πατέρας μου ήξερε ποιοι το είχαν κάνει.

Αλλοδαποί που τους είχε φέρει να του κάνουν κάτι εργασίες (οικοδομικές καλή ώρα) στο μαγαζί μέσα.

Ετοιμαζόταν να πάει να τους καταγγείλει όταν μπήκαν μέσα δύο αλλοδαποί του είπαν να βγουν έξω να μιλήσουν και του έβγαλαν σιδερογροθιές και όπλο και του είπαν να μη κάνει τίποτα.

Ο πατέρας μου πήγε κανονικά στην αστυνομία.

Για ένα μήνα περνούσαν έξω από το μαγαζί την ώρα που είχε κόσμο και κάτι έσπαγαν.

Ο πατέρας μου δεν κυκλοφορούσε ποτέ μόνος από εκεί κι έπειτα.

Άσε που έπεσε και η πελατεία στο μαγαζί, μέχρι που παραλίγο να κλείσει.

Δούλευα κάποτε σε σουβλατζίδικο.

Έπιανα δουλειά στις 9.30 το πρωί και πολύ συχνά σχολούσα στις 2.00 το ξημέρωμα.

Πολύ συχνά το αφεντικό (αλλοδαπός) δεν ξυπνούσε στην ώρα του. Περιμέναμε απ'έξω λοιπόν. Πολλές φορές για ώρες.

Εκείνη την ημέρα έβρεχε κιόλας. Στο σημείο δεν είχε πουθενά να κάτσεις ωστέ να μη βρέχεσαι.

Επίσης, την εν λόγω ημέρα, με είχε πάει για δουλειά ο τότε δεσμός μου με το αυτοκίνητο.

Μόλις ήρθαν άλλες δύο κοπέλες που δουλεύαμε μαζί (αλλοδαπές και αυτές, ήμουν η μοναδική Ελληνίδα στο μαγαζί) λέω στον τότε φίλο μου να τις βάλουμε μέσα να μη βρέχονται.

Δέχτηκε εκείνος.

Δέχτηκαν και εκείνες με πολύ χαρά.

Βάλαμε και μουσική, μικρό το αμάξι, στενάχωρα ήμασταν αλλά τουλάχιστο δεν βρεχόμασταν.

Όση ώρα ήμαστε μέσα έρχονται και οι υπόλοιποι υπάλληλοι.

Αν μπορούσα θα έβαζα κι άλλους, αλλά δεν χωραγαν άλλοι.

Έρχεται και μία άλλη συνάδελφος (αλλοδαπή) μας βλέπει που είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο και με αγριοκοιτάει.

Τέσπα, ήρθε το αφεντικό μπήκαμε μέσα, πάω να περάσω δίπλα από την τελευταία υπάλληλο που σου ανέφερα και μου χώνει μία αγκωνιά στα πλευρά και με κοιτάει με ένα μίσος...

Ξέρω αναγνώστη μου ότι δεν είναι όλοι ίδιοι.

Ξέρω ότι πρέπει να είμαι ελαστική απέναντί τους γιατί θα μπορούσα άνετα να είμαι στη θέση τους.

Ξέρω ότι αυτά που κάνουν ορισμένοι (όχι όλοι) αλλοδαποί θα μπορούσε άνετα να τα κάνει κι ένας Έληνας.

Και πίστεψέ με νιώθω άσχημα που στα γράφω όλα αυτά.

Αλλά η αλήθεια πολλές φορές πονάει και αυτόν που την λέει.

Μου δυσκολεύει τη ζωή αυτή η κατάσταση.

Πες μου να πάω στην Ομόνοια, νύχτα και μόνη μου.

Πάω;

Δεν πάω...

Ρώτησα τον άντρα μου πώς ήταν το κέντρο της Αθήνας όταν ήταν εκείνος στην ηλικία μου.

"Κάθε βράδυ ήταν πάρτυ. Όταν έλεγες θα πάω Ομόνοια, ήταν σαν να έλεγες ότι θα πας κάπου φαντασμαγορικά. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από γονείς με τα παιδιά τους, ζευγαράκια, αγόρια, κορίτσια που έκαναν περατζάδες. Γέλια, μουσικές. Ήταν και καθαρή η πόλη τότε. Δεν ήταν αυτό το έκτρωμα που βλέπεις σήμερα."

Πώς καταντήσαμε λοχία....

Από την άλλη δες το κι αλλιώς.

Όλοι οι Έλληνες θέλουν δουλειά γραφείου.

Πάει κανείς στην οικοδομή;

Στα χωράφια;

Κανείς.

Μόνο αλλοδαποί κάνουν τέτοιες δουλειές.

Ξέρεις τι μεροκάματο δίνει ο άντρας μου στα παιδιά που δουλεύουν στη οικοδομή (όλοι αλλοδαποί να σε ενημερώσω);

40€.

Την ημέρα.

Εγώ προσωπικά, σε καμία δουλειά δεν έχω βγάλει τόσα, σε μια μέρα.

Αφού του είπα "Πάρε εμένα ρε συ...."

Αν δεν ήταν οι αλλοδαποί θα ήξεραν όλοι τι πάει να πει δουλειά.

Εγώ και ελιές έχω μαζέψει και ντομάτες και πορτοκάλια.

Και σουβλατζού και εργάτρια και καθαρίστρια.

Ο αντίκτυπος όλου αυτού είναι αρκετά μεγάλος.

Κι ας με ξεγράψετε ρεμάλια από αρχηγό (που λέει και το τραγούδι).....

Αυτή είναι η γνώμη μου.

Από την άλλη μεριά, έπεσαν όλοι να τους φάνε τους μουσουλμάνους αλλοδαπούς, που διαμαρτυρήθηκαν τόσο έντονα για το θέμα της σκισμένης σελίδας του Κορανίου.

Κατανοώ απόλυτα την οργή τους. Η θρησκεία για αυτούς τους ανθρώπους είναι ο αέρας που αναπνέουν.

Όταν, όμως, είσαι σε μια ξένη χώρα, όπου βλέπεις τους πάντες να διαμαρτύρονται με μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας όπου, σχεδόν πάντα, καταλήγει σε επεισόδια, φέρεσαι σαν το πεντάχρονο:

Αυτά βλέπεις, αυτά κάνεις.

Προσωπικά δεν μου έκανε καμία εντύπωση αυτή τους η αντίδραση.

Πώς είναι εκείνη η παροιμία να δεις:

Στη Ρώμη σαν τους Ρωμαίους.

(αν την έγραψα λάθος διορθώστε με)

Λοιπόν σε αφήνω τώρα, αναγνώστη μου, να διαφωνήσεις, να συμφωνήσεις, να με βρίσεις , να με εκθειάσεις.

Ό,τι θες.

Δημοκρατία έχουμε (;).

12 σχόλια:

Matriga είπε...

Καλημέρα Δελφινούλα! Τι ωραία αλλαγή είναι αυτή! Πανέμορφη η φωτογραφία που έβαλες στον τίτλο!
Εγώ δεν θα εκφέρω πάλι τη γνώμη μου γιατί τα έχω πει πρόσφατα και κατηγορήθηκα ως ρατσίστρια. Πολλοί μαζεύτηκαν εδώ, χωρίς μέριμνα και τώρα δεν σώζεται η κατάσταση.
Ήρθα μόνο για να ξύσω που έχει φαγούρα ;-)

Φιλάκια και μια μερέντα παγωτό για σένα :))

Σταλαγματιά είπε...

Εγώ τώρα τι να πω.
Τα λόγια σου χείμαρρος είναι.
Με βρίσκεις σύμφωνη σε όλα.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Εγώ δεν ψήφισα αλλά αν πήγαινα ειλικρινά δεν ξέρω ποιον θα διάλεγα.
Ο καθένας τους έχει χιλιάδες λόγους να μην τον επιλέξω.
Ίσως να μην ακουστούμε ποτέ μα αξίζει να το παλέψουμε.

Καλό μεσημέρι δελφινούλα

delfinoula είπε...

matriga - Καλημέρα.

Σ'ευχαριστώ κι εγώ τη λάτρεψα όταν την είδα.

Εμένα αυτή είναι η γνώμη μου, τα βιώματά μου τα παραθέτω ως γεγονότα και ως επιχειρήματα.

Τώρα αν κάποιος θέλει να με βγάλει, ρατσίστρια κανένα πρόβλημα.

Δεν σημαίνει ότι είμαι κιόλας.

Μη μιλάς για φαγούρα...

Τζιζ...

Ευχαριστώ για το παγωτό...

Φιλί.


Αναστασία - Καλο μεσημέρι καλή μου.

Πάντως μου κάνει εντύπωση που κάποιος συμφωνεί μαζί μου. Πόσω μάλλον δύο άτομα.

Περίμενα καντήλια.

Ευχάριστη έκπληξη.

Τα φιλιά μου.

Ανώνυμος είπε...

"Δεν είμαι ακροδεξιά, δεξιά ή οτιδήποτε τέτοιο".

χαχαχαχαχα

Ο πρόλογος είναι όλα τα λεφτά.
Απόδειξη της απίθανης κατάντιας μας.
Ότι για να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να ζούμε κι εμείς στη χώρα μας ανθρωπινά, εκτός από τους μετανάστες, πρέπει πρώτα να ....ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας, να δικαιολογηθούμε, να απολογηθούμε.
Η απόλυτη σύγχυση και δυστυχώς και σε διαβεβαιώ με πονάει πολύ αυτό το "δυστυχώς", σύγχυση καλλιεργημένη από ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς "αριστερούς". Από ανθρώπους που πιασμένοι σε καθημερινή βάση πότε από κοντές και πότε μακρύτερες τρίχες, μπροστά στο αληθινό πρόβλημα όσων απευθύνονται, απαιτούν να τις αντιμετωπίσουμε όλες σαν τριχιές. Από ανθρώπους που πολεμώντας τα άκρα, αγωνίζονται στη ίδια λογική. Ότι δεν είναι μαύρο, είναι άσπρο.
Και μετά ψάχνουν για το ...μήνυμα.

ΥΓ Μπα και θέτε εργάτες; Με 40 καθημερινώς τα κάνω όλα :)

Μάκια

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Η αποψή σου είναι απόλυτα σεβαστή και τεκμηριωμένη. Επειδή καλοί και κακοί υπάρχουν παντού (ξένοι και έλληνες), πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι η φυλή ή το χρώμα για όσα συμβαίνουν. Για την "γκετοποίηση" των αλλοδαπών δεν φταίνε απόλυτα οι ίδιοι αλλά η έλλειψη οποιασδήποτε οργάνωσης και υποδομής της υποδοχής τους. Ξέρεις πόσοι έλληνες, προσλαμβάνουν παράνομα αλλοδαπούς και τους καταγγέλουν στην αστυνομία όταν πρόκειται να τους πληρώσουν? Και ένα σωρό άλλα παραδείγματα, παρομοίου απείρου κάλλους. Πιστεύω - όσο ουτοπιστικό κι αν ακούγεται σε κάποιους - ότι η μόνη λύση είναι να προσπαθήσουμε να έρθουμε πιο κοντά τους και να συνυπάρξουμε.

gnostosagnostos είπε...

γεια σου delfinoulaaa!
λοιπον το εθεσες πολυ ωραια το θεμα
οταν πας σε μια ξενη χωρα να ζησεις εκει πρεπει να την σεβεσε
απο την αλλη ομως επειδη μιλαμε για ανθρωπους το πραμα ξεφευγει παντα
διαφωνω με την ομονοια γιατι αποτι θυμαμαι εγω ποτε δεν υπαρχαν εκει γυναικοπαιδα,πριν τους μεταναστες ηταν τα ζακια πιο πριν ισως..

τουλαχιστον εσυ βρε εκανες και τα μπανακια σου!!!!! :P

Ανώνυμος είπε...

Συμπληρωματικόν, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, επειδή ούτε εγώ "είμαι ακροδεξιά, δεξιά ή οτιδήποτε τέτοιο" :)

Το γεγονός ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν βρέθηκαν εδώ για πλάκα, ανθρώπους απελπισμένους, ανθρώπους που ζουν μια πολύ σκληρή πραγματικότητα, απλά ανθρώπους δεν θα έπρεπε να αμφισβητείται από κανέναν. Τελεία εδώ.

Αλλά με τον ίδιο απόλυτο τρόπο θα έπρεπε να υποστηρίζεται από όλους, πέρα από κουλτουροφανφάρες και αριστερίστικα ποιηματάκια και το επίσης αδιαπραγμάτευτο γεγονός ότι καμιά πόλη κανενός κράτους, πολύ περισσότερο του ανύπαρκτου κοινωνικά δικού μας, δεν είναι σε θέση να δέχεται και να χωρά καθημερινά όλο και περισσότερους ανθρώπους. Απ΄όπου κι αν προέρχονται. Από άλλες χώρες, από άλλες πόλεις, από άλλους πλανήτες. Απλά δεν μπορεί.
Ας εντάξουμε λοιπόν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους ήδη υπάρχοντες κι ας βρούμε το θεσμικό και νομικό εκείνο πλαίσιο που θα βάλει φρένο στο φαινόμενο να στοιβάζουμε ανθρώπους σε γκέτο με ελεεινές συνθήκες ζωής, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα και τη ζωή όσων ζούν τριγύρω.
Το να μαζεύουμε κατά καιρούς κουκλίτσες, παιχνίδια, να οργανώνουμε διαμαρτυρίες υπέρ των μεταναστών, να υπερασπιζόμαστε και πολύ ορθώς το δικαίωμά τους στη ζωή, τις αξίες και την πίστη τους, είναι πολύ καλές ενέργειες για τη δική μας ψυχή, αλλά επί της ουσίας δεν λύνει κανένα από τα ουσιαστικά τους προβλήματα.

delfinoula είπε...

Φοραδα στ΄Αλωνι 1 - Τι να κάνω μάτια μου...

Αφού όπου διαβάζω για όλους είναι άσπρο ή μαύρο.

Ή αγκαλιάζεις τους μετανάστες άνευ όρων και είσαι ο καλός αριστερός.

Ή δηλώνεις ότι σου δημιουργεί πρόβλημα αυτή η κατάσταση και γίνεσαι εκτός από ακροδεξιός και μισητός.

Για το Υ. Γ. : Άσε με... Εγώ για να βγάλω ένα πενηντάευρω δούλευα από τις 9.30 το πρωί μέχρι τις 2.00 το ξημέρωμα...

Γιατί δε γεννήθηκα άντρας πές μου;;;


Giorgia_is_coming_to_town - Νομίζω ότι σου απαντά, καλύτερα από ότι θα μπορούσα εγώ, η φοράδα στο δεύτερο σχόλιο της.

γνωστος αγνωστος -

Βρε παλικάρι...

Ο άντρας μου τον Αύγουστο κλείνει τα 49...

Ξέρεις εσύ πως ήταν στην δική του εποχή η Αθήνα;

Φοραδα στ΄Αλωνι 2 - Θεά...

Χειροκροτώ...

Τα'πες όλα.

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

"Ας εντάξουμε λοιπόν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους ήδη υπάρχοντες κι ας βρούμε το θεσμικό και νομικό εκείνο πλαίσιο που θα βάλει φρένο στο φαινόμενο να στοιβάζουμε ανθρώπους σε γκέτο με ελεεινές συνθήκες ζωής, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα και τη ζωή όσων ζούν τριγύρω", συμφωνώ.
Και πράγματι με το να μαζεύουμε ρουχαλάκια και παιχνίδια, δεν λυνουμε κανένα πρόβλημα.
Γι'αυτό μιλάω για ουσιαστική συνύπαρξη. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που ανέκαθεν "περιέθαλπτε" μετανάστες. Ηταν τόσο ουσιαστική η συνύπαρξή μας, που όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέρασαν από το σπίτι μας συνέχισαν και συνεχίζουν την ζωή τους με τις καλύτερες συμπεριφορές. Δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο, άν είχαν αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

Tyler Durden είπε...

Δελφινούλα, με το συμπάθειο, αλλά όταν με την απαράδεκτη πράξη κάποιου επισημαίνουμε και την καταγωγή του διαπράττουμε ρατσίζον φάουλ.

Αν ήταν πχ Ελληνας ο καμακερός (πάμπολοι κάγκουρες, για πάνε σε κανένα χωριό, ειδικά με φαντάρους, και κυκλοφόρα μόνη και θα σου πω εγώ), δεν θα αναφερόσουν στην καταγωγή του, αλλά θα έλεγες ο μαλάκας, κλπ. Ομως αν είναι αλλοδαπός επισημαίνεις την καταγωγή του κρίνοντάς τον από αυτό

delfinoula είπε...

Giorgia_is_coming_to_town - Μη ξαναπείς συγνώμη σ'έφαγα.

Ό, τι θες και οσο χώρο θες.

Άντε. Χαζό.

Tyler Durden - Θα ήταν ρατσίζον φάουλ, αν είχα αναφέρει μόνο αυτό σαν επιχείρημα.

Μη μου λες με το συμπάθειο, απόψεις είναι αυτές.

Το ότι δεν θα συμφωνούμε πάντα είναι φυσιολογικό και απόλυτα υγιές.

korinoskilo είπε...

οταν η χωρα ειναι ξεφταγο αμπελι και μπορει να μπαινει οποιος να ναι και οπως να ειναι .... χωρις χαρτια ... χωρις αδειες.... χωρις χωρις χωρις....
σημαινει οτι ουτε εμεις οι ιδιοι δεν σεβομαστε την χωρα μας .... αρα γιατι να μας σεβαστουν αυτοι ρε παιδια?

εμεις καιγαμε το συνταγμα τα χριστουγεννα .... γιατι να μην το καψουν και αυτοι?

αλλα οταν το μονο που τους νοιαζει ειναι η επιδοτηση που θα παρουν για καθε κεφαλι που βαζουν μεσα στην χωρα .... ε τι περιμενεις....

ας σεβαστουμε εμεις πρωτα την χωρα μας και μετα θα μας σεβαστουν και οι αλλοι :)


καλο μεσημερι :)