Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Κι άλλο μπλογκοπαίχνιδο.

Πήρα πρόσκληση από Giorgia_is_coming_to_town να γράψω για τον πρώτο μου έρωτα.

Εγώ προσωπικά δύο φορές έχω ερωτευθεί στην ζωή μου πραγματικά και μόνο μία έχω αγαπήσει αληθινά (τον άντρα μου φυσικά, αναγνώστη μου).

Όλα τα άλλα ήταν αφρός. Ενθουσιασμοί του κώλου, τίποτα ουσίας. Άσε που δεν τα θυμάμαι κιόλας.

Ήμουν που λες αναγνώστη μου 18 χρονών όταν κατάφερα, με τη βοήθεια της μητέρας μου, να μπω ως καθαρίστρια σε μεγάλο χώρο αναψυχής. Πολύ ενθουσιασμένη η δικιά σου. Πρώτα μου ένσημα, πρώτα καλά, και σε τακτά διαστήματα πληρωμένα, λεφτά.

Εκεί γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα. Από την πρώτη μέρα, που πάτησα το πόδι μου για δουλειά, άρχισαν τα "ματάκια" (ξέρεις τι έιναι τα "ματάκια", σε κοιτάω, με κοιτάς, χαζοχαμόγελα κλπ. κλπ.) και τα υποννοούμενα.

Έπαθα μεγάλη ζημιά, αναγνώστη μου, εγώ με τον Δ.

Δεν μπορούσα να τον βγάλω από το μυαλό μου στιγμή.


Ήταν και διευθυντής μου, όλο μπροστά μου τον είχα.

Προκειμένου να μην την κάνω την μαλακία, ζήτησα να γυρίσω νύχτα, μόνιμα. Πιο πολλά τα λεφτά, πιο συγκεκριμένες οι δουλειές που έπρεπε να γίνουν, πιο πολύς ο κόσμος άρα το μυαλό δεν προλάβαινε να σκεφτεί.

Επίσης εκείνος δεν ήταν ποτέ εκεί τη νύχτα.

Ή έτσι νόμιζα.

Περιγραφή του Δ. : Ψηλός, μελαχροινός, μάτια κάρβουνο, πρόσωπο γεμάτο γωνίες, σαρκώδη χείλη κι ένα χαμόγελο που μου κόβονταν τα γόνατα.

Χαρακτήρας του Άρλεκιν με σάρκα και οστά και μάλιστα του άρεσα κιόλας.

Βλέποντας ότι εγώ γύρισα νύχτα κι ότι δεν θα μπορούσε να με βλέπει, άρχισε να έρχεται πιο αργά (δεν χτυπούσε κάρτα αυτός, το κανόνιζε όπως ήθελε) και άρα να φεύγει πιο αργά.

Ένα βράδυ με συναντάει σε ένα διάδρομο, με κοιτάει, τον κοιτάω, επιταχύνω το βήμα μου να φύγω, με σταματάει.

Δ. : Όλα εντάξει;

Εγώ: Ναι μια χαρα, σας ευχαριστώ.

Χαμογελάω, κάνω να φύγω, με τραβάει από τη ποδιά, κι αρχίζει να μου φτιάχνει τα ρούχα.

Να μου τραβάει το πουκάμισο να μου ισιώνει την ποδιά και παράλληλα να με χαιδεύει όπου αγγίζει.

Τραβιέμαι εγώ, άρχισα να τραυλίζω.

Με ξανατραβάει, πάει να με φιλήσει, ακούμε κόσμο να έρχεται, φεύγει τρέχοντας κι εγώ έτοιμη να λιποθυμήσω.

Τέλος πάντων πέρασε ο καιρός. Κάποια στιγμή πήρα το πρώτο μου το τετραήμερο ρεπό. Κατά τη 1.00 τη νύχτα, αν θυμάμαι καλά, έχει περάσει και πολύς καιρός, λαμβάνω μηνυματάκι.

Εγώ μηνύματα δεν λάμβανα ποτέ. Όποιος ήθελε να με βρει με έπαιρνε τηλέφωνο. Πόσω μάλλον στη 1 τη νύχτα. Αριθμός άγνωστος.

"Καλησπέρα, μαθαίνω ότι τα πας πολύ καλά στη δουλειά. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την απόδοσή σου. Καλό σου βράδυ.Δ."

Κουφή η δικιά σου... Μη σου πω και ξερή.

"Σας ευχαριστώ πολύ. Καλό βράδυ" απαντάω εγώ.

Αποτέλεσμα; Μέχρι τις 5.00 το πρωί μηνυματιαζόμασταν.

Και αυτό συνεχίστηκε για πολλές μέρες.

Παίρνω κι άλλο ρεπό μετά από κάποιες μέρες. Να σου τον πάλι....

"Σε σκέφτομαι πολύ", αυτός.

"Η σκέψη είναι ωραίο πράγμα", εγώ.

Μη στα πολυλογώ, κατά τις 3.00 μου λέει ότι θέλει να με δει.

Βγαίνω εγώ με το μπρίκι (το μηχανάκι μου) στο δρόμο να τον βρω, έρχεται κι αυτός. Πήγαμε σπίτι μου.

Ανάβω τα κεριά μου εγώ, αρχίζουμε και μιλάμε περί ανέμων και υδάτων.

Δεν άργησε να γενεί το κακό.

Κάναμε ό,τι κάναμε, κοιμηθήκαμε αγκαλιά κι όλα ωραία.

Εδώ αναγνώστη μου σταματάω την περιγραφή.

Ο άνθρωπος αυτός με πλήγωσε πάρα πολύ.

Τόσο πολύ που δεν ξαναέκανα τίποτα με κανέναν άλλον για ενάμιση χρόνο περίπου.

Μετά γνώρισα τον άντρα μου και φυσικά, όταν με ρώτησε, του είπα την ιστορία.

Δεν ήμουν πια ερωτευμένη με τον Δ. άλλωστε.

Θα τον θυμάμαι πάντα με πολύ γλύκα. Παρά το γεγονός ότι με πόνεσε τόσο.

Όταν γνώρισα τον άντρα μου εκείνος είχε πια φύγει από την εταιρία.

Ο άντρας μου σιχαινόταν την δουλειά μου. Κατά την γνώμη του, ήμουν όμορφη κοπέλα και πίστευε ότι πολλοί άντρες καραδοκούσαν να με πάρουν από αυτόν.

Έτσι μια μέρα με πήγε στη δουλειά κι αντί να με αφήσει απ'έξω, μπήκε μέσα στην είσοδο μαζί μου, κρατώντας με αγκαλιά.

Προκειμένου λοιπόν να δηλώσει ότι είμαι δική του, με σήκωσε ψηλά και μου έδωσε ένα φιλί διαρκείας, μπροστά σε κάμερες, προσωπικό και πελάτες.

Φυσικό ήταν, φίλοι του Δ. να τον πάρουν τηλέφωνο να του το πουν.

Τότε ήταν που μου έστειλε αγγελιαφόρο.

Έλεγε ότι πάντα θα με αγαπάει, ότι πάντα θα με σκέφτεται, ότι λυπάται για τον τρόπο που μου φέρθηκε κι ότι αν του το ζητούσα παρατούσε αρραβώνες και τα πάντα και θα ερχόταν να με βρει.

Του ευχήθηκα να είναι πάντα καλά. Να βρει έναν άνθρωπο που να αγαπάει και να τον αγαπάει.

Όλα αυτά τα είπα στον άντρα μου. Ήταν μεγάλη επιβεβαίωση για μένα.

Ο άντρας μου εκτός από σύντροφος, εραστής κλπ. ήταν, και είναι, και φίλος μου.

Δεδομένου του τρόπου που μεγάλωσα, είχα πιστέψει ότι δεν άξιζα να με αγαπούν. Και μετά από αυτό που συνέβη με τον Δ. αυτή η πίστη εδραιώθηκε.

Αλλά με αυτή την παραδοχή, κάτι άλλαξε.

Και όσο τρελό κι αν ακούγεται, βοήθησε πολύ στη σχέση μου με τον άντρα μου.

Αυτά λοιπόν....

Με την σειρά μου προσκαλώ: γνωστός άγνωστος, matriga και λύκαινα

13 σχόλια:

Matriga είπε...

Αγαπημένη μου δελφινούλα, τι όμορφο είναι που τα μοιράστηκες μαζί μας. Πολύ σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση. Με τιμάς πολύ. Μόνο που εγώ δεν θέλω να έχω μνήμες για τον πρώτο μου έρωτα γιατί δεν ζει πια. Αρκούμαι λοιπόν στον έρωτα που ζω σήμερα και με κάνει να πετάω.

Είσαι πολύ γλυκιά και όσο χαζό και αν σου φανεί επειδή σε νιώθω, αισθάνομαι και φίλη σου. Είσαι πολύ αληθινή!
Φιλί x

kakos lykos είπε...

Delfinoula μου υπέροχη η περιγραφή σου και σ'ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, αλλά σ'αυτό το παιχνίδι δεν μπορώ ν'ακολουθήσω.Είδα κι έπαθα να ξεχάσω κάθε στιγμή που έζησα με αυτόν τον άνθρωπο, όχι να τον κάνω και ανάρτηση, πιο κυκλοθυμικό και κομπλεξικό άτομο δεν ξανασυνάντησα!Να αρκεστούμε στο σχόλιο;

Καλησπέρα :)

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Κατ'αρχάς, σε ευχαριστώ που αποδέχτηκες την πρόσκληση. Ολοι οι έρωτες κάτι αλλάζουν στη ζωή μας, προς το καλό ή προς το κακό. Και είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι ακόμα και τα άσχημα, μας βελτιώνουν. :*

gnostosagnostos είπε...

καταρχας ολοι οι ερωτες μας βελτιωνουν,ειναι το μονο σιγουρο.
εγω τωρα πρεπει να εχω φτασει στο σημειο που σε λιγο θα κανει μπαμ η μηχανη και εσυ θες να σου μιλησω για τον πρωτο μου ερωτα????
δεν θυμαμαι αλλα θα ψαξω μεσα στα αδυτα του εγκεφαλου μου :P

Tyler Durden είπε...

ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατή.
καλησπέρα!

Matriga είπε...

Καλημέρα! Φιλάκι γλυκό σαν εσένα :))

Σταλαγματιά είπε...

Τις περισσότερες φορές ο πρώτος μας έρωτας κάπως έτσι λήγει, με δάκρυα και σημάδια που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, ίσως επειδή είμαστε μικροί και άμαθοι και μεγαλοποιούμε τα πράγματα.
Ο δικός μου πρώτος έρωτας δεν με πλήγωσε γιατί έμεινε πλατωνικός μα θα τον θυμάμαι πάντα!!

Καλό σ/κ δελφινούλα μου

Ανώνυμος είπε...

Δε φτάνεις που παίζεις επεισόδια της ζωής μου, αντέγραψες και το τέλος..
:) :)
Φιλιά

delfinoula είπε...

matriga - Γράψε τότε για τον έρωτα που ζεις τώρα...

*Σταμάτα να μου λες τόσο καλά λόγια... Κοκκινίζω!

kakos lykos - Γράψε για έναν έρωτα που θυμάσαι καλά πράγματα ή για κάποιον που θα τον θυμάσαι πάντα ό,τι κι αν γινει (αν υπάρχει τέτοιος στο ιστορικό σου :)).

Giorgia_is_coming_to_town - Συμφωνούμε σε αυτό. Αλλά εμένα μου έκανε περισσότερο κακό όλο αυτό. Πριν από αυτόν ήμουν πιο χαλαρή, δινόμουν περισσότερο, δεν με ένοιαζε αν θα πληγωθώ. Κι όταν πληγωνόμουν το έβλεπα σαν ομορφιά της ζωής. Μετά κάτι άλλαξε.

γνωστος αγνωστος - Και πόση ώρα θα σου πάρει αυτό;;; :ρ:ρ:ρ

Tyler Durden - Βασικά όταν αποφάσισα να το λήξω και με τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα, ήταν για μένα ένας μικρός θάνατος. Ένα κομμάτι της αθωότητάς μου είχε χαθεί. Επίσης είχε αναδυθεί μία απίστευτη καχυποψία, μία ανασφάλεια και μία απέχθεια προς οποιονδήποτε εκπρόσωπο του ανδρικού φίλου. Δεν ήθελα ούτε να με πλησιάζει άντρας. Ρώτα και τον άντρα μου τι τράβηξε... Ακόμα συγνώμες του ζητάω.

matriga #2- Φιλί!

Αναστασία - Μπορεί και να έχεις δίκιο. Στο θέμα του πρώτου σου έρωτα πάντως είσαι πολύ τυχερή.

Φοραδα στ΄Αλωνι - Να γράψουμε σενάριο να κάνουμε σίριαλ;;;


Φιλιά πολλά σε όλους και καλό Σ/Κ!

korinoskilo είπε...

καθε χωρισμος ειναι ενας μικρος θανατος οταν εισαι ερωτευμενος....

σου βγηκε ομως σε καλο ... γιατι γνωρισες εναν ανθρωπο που μεσα απο την δυσκολια σου να σε πλησιασει καποιος.... αυτος αντεξε και σε πλησιασε :)))))))


καλημερα

Matriga είπε...

Δελφινούλα μου, για τον έρωτα που ζω τώρα γράφω συνέχεια στο shell-land και σας έχω ταράξει στα συρόπια! Κινδυνεύω να καταντήσω γραφική μου είπαν...

Καλή εβδομάδα και φιλί!!

Matriga είπε...

Δελφινούλα & Κοrinoskilo,
χτες έγραψα πως ζω τον έρωτα μου παθιασμένα και το χορεύω με τρέλα αυτό το tango,
αλλά επειδή ο έρωτας μου πήρε τα μυαλά έγραψα πως την αναφορά μου τη ζήτησε η Έλενα
ενώ την είχε ζητήσει εδώ η Δελφινούλα.
Είδατε τι κάνει ο ιός του Έρωτα;; Το χάνω.... lol

korinoskilo είπε...

ειδαμε ....... τα εχασες τα κατσικια .... και καλα εκανες:ρρρρρρ