Και τα κεφάλια μέσα λοιπόν.

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη (μαγκιά του)...

Τι κάνεις αναγνώστη μου; Πέρασες καλά; Έφαγες μέχρι σκασμού; Καλά έκανες.

Εγώ αναγνώστη μου δεν πήγα πουθενά. Όταν λέω πουθενά μη φανταστείς ότι έμεινα και κλεισμένη μες στο σπίτι. Βγήκαμε και λιγάκι, μετά από τόσο καιρό κλεισούρας. Αλλά δεν έκανα κανένα ταξιδάκι. Που πολύ θα το ' θελα.

Έφαγα κι εγώ το αρνάκι μου. Το τσουρεκάκι μου. Όλα καλά.

Τα ευτράπελα φυσικά δεν λείψανε.

Που πήγα στο Μοναστηράκι, να πάρω ένα τρίβερο ακόμη (έχω ήδη ένα στον αντίχειρα του δεξιού χεριού), όπου με έβγαλε κλέφτρα η πωλήτρια και μας ακούσανε μέχρι το Κριεκούκι....

Νόμιζε ότι αυτό που φορούσα το έκλεψα.

Ναι μωρή, είμαι 15 χρονών και τα ζητάω από το μπαμπάκα.

Δεν είχα έξι ευρώ να το πληρώσω.

Έπρεπε να το κλέψω.

Αρχίδω!

Που πήγαμε στη Χασιά, να φάμε το αρνάκι μας, αλλάξαμε τρείς ταβέρνες και χάσαμε μιάμιση ώρα από τη ζωή μας, μέχρι να βρεθεί άνθρωπος να παραγγείλουμε.

Και στα πάρκινγκ τρεις τρεις έρχονταν να σου παρκάρουν το αμάξι. Αλλά από σερβιτόρο.... Τιπτ'!

Που τρακάραμε δυό φορές μέσα σε 24 ώρες; Ένας μας χτύπησε με την όπισθεν. Ο άλλος, σταμάτησε πάνω στη στροφή να δείξει στο παιδί του μια εκκλησία... και.... ΜΠΑΜ!

Μάγκες, θα πάω για εξορκισμό.

Τελείωσε.

Δεν γίνεται αγάπη μου...

Θα με βρείτε στο χαντάκ'.

Άκου τώρα το αστείο σκηνικό των ημερών... Όχι το πιο αστείο, αλλά τα άλλα είναι πιο πριβέ καταστάσεις, κάτσε να σου πω αυτό και βλέπουμε.

Χθες πήγα στο κέντρο να πάρω ένα χαρτί που χρειάζομαι (θα σου πω άλλη φορά γιατί το χρειάζομαι).

Είχα τρελά νεύρα, γιατί είμαι παντελώς άσχετη σε ότι αφορά το κέντρο της Αθήνας και τρεις διαφορετικοί άνθρωποι μου έδωσαν τρεις διαφορετικές λάθος οδηγίες.

Αν δεν είχα αποφασίσει να πάρω άλλο δρόμο, εντελώς στην τύχη, δεν θα είχα φτάσει στην συγκεκριμένη υπηρεσία, πριν να κλείσει.

Πάνω, λοιπόν, που έχω βγάλει αφρούς, ατμους και ετοιμάζομαι να αρχίσω να αλιχτάω, μέρα μεσημέρι, μες στο κέντρο της Αθήνας, βλέπω κάτι και σκάω στα γέλια.

Ένα γκομενότζιπο (= τζιπ που μόνο γυναίκα θα μπορούσε να έχει αγοράσει), ψιλοστραβοπαρκαρισμένο, με μια κλήση πάνω στο παρμπρίζ, αλλά δεν ήταν αυτό που με έκανε να γελάσω.

Κοίτα εδώ τι είδα:

Τι ροζ γράμματα είναι αυτά;;;; Και τι φιλάκια κι ευχές;;;;; Καλή μου δεν αφήνεις σημείωμα στο γκόμενο να σε πάρει τηλέφωνο... Για όνομα....

Πάντως δεν της πήραν τις πινακίδες.... Λες να σημαίνει κάτι αυτό;

Τραγούδι ημέρας:

Τι παιδί είναι αυτός ρε παιδιά...